Onderzoek MAX/FNV: te veel regels en targets, te weinig vertrouwen en waardering
Publicatiedatum: 2 december 2019
Een groot deel van de werkenden voelt zich klem zitten op de werkvloer. Ze zuchten onder de almaar toenemende druk van regels, productie-targets, protocollen en registraties. Als professional voelen ze zich vaak onvoldoende gezien en gewaardeerd. Het werkplezier is veelal ver te zoeken. Managers krijgen voor een belangrijk deel de schuld. Maar ook die voelen zich vaak klem zitten. Dat blijkt uit een breed onderzoek onder werkenden voor het tv-programma Nationaal Debat: Klem op de werkvloer, in samenwerking met vakbond FNV. Aan het onderzoek hebben 800 werkenden in uiteenlopende beroepen meegedaan, van ambtenaren en docenten tot verzorgenden in de thuiszorg, van luchthavenbeveiligers tot hoveniers en huismeesters.
Ongenoegen is groot
Het ongenoegen op de werkvloer anno 2019 blijkt groot. Zo zegt bijna twee derde (64 procent) slechts heel af en toe tot nooit met plezier naar zijn of haar werk te gaan. In belangrijke mate komt dat door de druk van allerlei regels, bureaucratie en productie-targets. Die druk is volgens negen op de 10 werkenden (89 procent) de voorbije jaren toegenomen of zelfs sterk toegenomen.
Een grote frustratie onder werkenden is het gebrek aan vertrouwen en waardering. Zo stelt bijna 4 op de 5 (79 procent) zelden tot nooit waardering van hun leidinggevenden te ervaren. Door de overheid voelt zelfs meer dan negen op de tien (92 procent) zich zelden tot nooit gewaardeerd. Ook voelt twee derde (68 procent) zich als professional slechts af en toe tot nooit serieus genomen.
Opjaagcultuur
FNV-vicevoorzitter Kitty Jong: “Dit zijn behoorlijk schokkende cijfers. Mensen voelen zich te weinig gewaardeerd, ook in loon, terwijl het goed gaat in Nederland. De werkdruk rijst de pan uit. Privatisering, bijvoorbeeld in de zorg, zorgt voor enorme regeldruk. In aanbestedingen worden personeelskosten gezien als gemakkelijke ‘knop’ waaraan gedraaid kan worden, dat pakt negatief uit voor werknemers. En concurrentie tussen bedrijven leidt tot een opjaagcultuur, al helemaal voor mensen die een onzeker contract hebben.”
Onvoldoende begrip
Op de werkvloer heerst veel onvrede over de leiding. Zo heeft het management er volgens een duidelijke meerderheid (60 procent) niet voor gezorgd dat ze zakelijker en efficiënter zijn gaan werken. Sterker nog, ruim 4 op de 5 werkenden (86 procent) heeft het gevoel dat managers hen eerder van hun taak afhouden dan dat ze de werkvloer in staat stellen hun werk fatsoenlijk te doen. Volgens een grote groep werkenden (78 procent) heeft het management onvoldoende tot geen begrip voor dilemma’s op de werkvloer.
Engelse termen
Een grote bron van ergernis is de management-taal, die vaak wordt ervaren als ongrijpbaar en wollig. Twee derde van de werkenden (65 procent) stoort zich aan Engelse termen als ‘lean & mean’ of ‘agile (wendbaar) werken’ en ‘out of the box-denken’, maar ook aan Nederlandse ‘jeuktaal’ als ‘een klus aanvliegen’, ‘doorpakken’, ‘buiten de lijntjes kleuren’, ‘ik hoor wat je zegt’ en ‘we nemen het mee’.
Klem zitten
De managers zelf hebben het ook niet makkelijk, blijkt uit het onderzoek. Zo voelt het gros van hen (88 procent) zich regelmatig tot dagelijks klem zitten door wat van hogerhand van hen wordt gevraagd, en wat hun medewerkers op de werkvloer kunnen uitvoeren. Twee derde van de managers (69 procent) erkent ronduit dat ze hun personeel regelmatig tot zelfs dagelijks overvragen.
Nationaal Debat: Klem op de werkvloer
Het Nationaal Debat: Klem op de werkvloer gaat over de frustrerende invloed van regels, productie-targets, protocollen, managers en zware werkdruk op het dagelijks werkplezier van werknemers. In deze ‘hete herfst’ komen allerlei beroepsgroepen, van boeren en bouwvakkers, tot leerkrachten en verpleegkundigen, in opstand. De onvrede leeft al langer en veel breder, want ook veel agenten, rechters, buschauffeurs, fysiotherapeuten, psychiaters en verzorgenden voelen zich klem gezet op de werkvloer.
Het Nationaal Debat: Klem op de werkvloer is te zien op maandag 2 december 2019 live om 20.25 uur op NPO 2. De presentatie is in handen van Elles de Bruin en Cees Grimbergen.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Werkend Nederland zit klem tussen het gevoel: topprestaties te moeten leveren en niet gewaardeerd worden. Maar ook tussen: aan de regels voldoen en onwerkbare voorschriften. Maar ook tussen: Steeds maar weer bijscholen en onwerkbare omstandigheden.
Werkend Nederland voelt heel goed aan, dat ze bedrogen worden. Om een voorbeeld te geven: Er mag geen meter grond verzet door de Pfas (wat het dan ook mogen zijn) worden en geen huis gebouwd worden, door de stikstofnorm (uit de hoge hoed getoverd). Maar een prinsje mag grond verzetten en bouwen in een beschermd natuurgebied, aan een racecircuit, waar straks per dag meer stikstof wordt rondgeslingerd, als het Nederlands verkeer in een maand tijd veroorzaakt.
Nog een voorbeeld: Er worden dagelijks schepen vol vervuild bagger geimporteerd, die vervolgens in Nederlandse natuurgebieden worden gedumpt. Waardoor natuurplassen veranderen in dood water zonder flora en fauna, en er gezondheidsgevaar optreed voor recreanten.
Nog een voorbeeld: Werkend Nederland wordt gekort op hun niet geindexceerde pensioen, waar ze zelf voor hebben ingelegd en gewezen politici in Nederland en in Europa, worden niet gekort en wél geindexceerd op een pensioen waar ze niet of onvoldoende voor hebben gespaard. Sterker nog, politici krijgen een pensioen, dat gestolen wordt uit het spaargeld van werkend Nederland.
Dit land is overspannen en totaal verziekt, door efficientie en groei. Van wanbeleid van “Rupsje nooit genoeg”.
Werkend Nederland heeft geen vertrouwen meer in de machtshebbers en vrezen voor hun baan, hun bestaan, hun toekomst en hun welzijn. Terwijl ze zich uit de naad werken, zonder enige waardering. Iedereen met een gezond verstand, ziet Nederland en in haar kielzog Europa, naar de kloten gaan, door corruptie, list en bedrog. Dat dit corrupte continent ingehaald is door Rusland, India en China.
Medewerkers zijn onder de huidige ongezonde mentale arbeidsomstandigheden al tussen de 10% en soms zelfs 45% AFGEHAAKT met MENTAAL VERZUIM op het werk. DAT is de grootste oorzaak van toegenomen werkbelasting, -druk en -stress.
Zie mentaalverzuim.nl
De zorg is door de invoering van de marktwerking de afgelopen 15 jaar achteruit gegaan. De bestuurder van Menzis geeft aan, dat zij die regels niet opstellen. Dat is de reinste flauwekul, de verzekeraar bepaalt wat er allemaal kan en mag gebeuren, want zij betalen. De professional/ deskundige wordt hier niet om gevraagd. Laat de zorg over aan de deskundigen en hou op met al die vervelende, administratieve en bureaucratische regels. De zorg zal door dit beleid alleen maar slechter worden, kwaliteit kan niet meer gerealiseerd worden door gigantische personeelstekort en een hoge ziekteverzuim. Nog niet bij opgeteld, de mensen, die de zorg verlaten. Nog even en Nederland is qua zorg teruggeworpen naar een ontwikkelingsgebied. Stop met aanbestedingsgebeuren!
Reactie op de conclusie van Rob Hagenbeek. … Nog even en Nederland is qua zorg teruggeworpen naar een ontwikkelingsgebied. Stop met aanbestedingsgebeuren! … Terugwerpen van de zorg is nu net de bedoeling van de aanbestedingen en niet te vergeten de bureaucratie in de zorg. De overheid is bezig de zorg van binnenuit af te breken (en ook het onderwijs), totdat er weinig overgebleven is van de zorg (en het onderwijs), zodat het weinig kost. In een ontwikkelingsgebied heb je immers geen zorg en onderwijs nodig. Het moet iedereen duidelijk zijn, dat er steeds meer zorgbehoevende mensen bijkomen, die steeds meer geld kosten, als er niets veranderd. En die verandering is: De Zorg Afbreken. Nederland is een proeftuin voor Europa. Je ziet dat er steeds besprekingen zijn van Nederlandse politici met buitenlandse collegae (en niet alleen in de zorg, maar ook in het onderwijs en ook de de kosten van medicijnen), waarna in de omringende landen het Nederlands voorbeeld opvolgen. Wil je de zorgkosten serieus aanpakken, dan beperk je de topsalarissen in de zorg, evenals de ziektekostenverzekeraars en de topsalarissen naast de woekerwinsten in de farmacie-industrie. Naast de winsten voor de aandeelhouders. Daar gaat heel veel geld naar toe.
In een kapitalistische maatschappij is geen plaats voor non-profit organisaties, zoals de zorg, het onderwijs, pensioenfondsen en het openbaar vervoer moeten zijn. Alle on-profit organisaties wordt een winstmodel en marktwerking opgelegd, waarbij zeer ruim betaalde managers worden toegelaten (opgedrongen). Zelfs aandeelhouders bestaan in non-profit organisaties. Het product (de client) mag niets kosten. Alles staat in het teken van winst maken. Neem bijvoorbeeld het onderwijs: Daar wordt geklaagd over te weinig leerkrachten en te weinig salaris. Terwijl de meeste scholen, miljoenen op de bank hebben en dure managers in dienst hebben. Dit zelfde fenomeen doet zich ook voor in de zorginstellingen en pensioenfondsen. Ik kan het alleen nog maar benadrukken: Zorg en kapitalisme gaan niet samen.
Nog een nagekomen bericht: Op dinsdag ochtend 3 december hoor ik in het journaal, dat de omstandigheden van mensen met een beperking, die afhankelijk zijn van zorg, opnieuw verslechterd zijn. Met name inkomen, wonen, werk, scholing, gezondheidszorg en persoonlijke verzorging zijn opnieuw slechter geworden. Conclusie: ondanks of eigenlijk dankzij de toename van bureaucratie in de publieke sector, is een groot deel van de bevolking er op achteruitgegaan. Dus de stelling: dat bureaucratie noodzakelijk is voor het functioneren van de samenleving, klopt van geen kanten. Ook zag ik een herhaling van beloften, gedaan door leugenaar Rutten, in 2006, dat de zorg en onderwijs, minder administratieve rompslomp zouden krijgen. In tegendeel, het als maar meer geworden.