Khadija Arib

Kerstboodschap Khadija Arib

Tijdens het MAX Kerstconcert is er behalve muziek ook een aantal sprekers te horen. Prof. mr. Pieter van Vollenhoven, Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib en mevrouw Tine Ronkes delen hun gedachten met u.

Kerstboodschap van Tweede Kamervoorzitter Khadija Arib:

Accepteer de cookies om dit element te weergeven.

In de donkerste maanden van het jaar vieren we de religieuze feesten van het licht. Zoals vandaag het Kerstfeest, waarin oude waarden en tradities terugkeren als een dwaalgast in de winter. Gezelligheid, saamhorigheid en bezinning. Samen eten, samen herdenken, samen vieren – dit jaar helaas in kleine kring. En het is een tijd waarin we elkaar verhalen vertellen. Over wat we hebben meegemaakt, over wat er in ons leven is veranderd, en over wat we willen doen. Verhalen over hoop.

Hoop kan een vonk zijn die oplicht in de duisternis. Zoals tijdens de eerste lockdown, toen wij allemaal te maken kregen met ziekte, verlies, verdriet of eenzaamheid. Hoewel ik gezond bleef en kon blijven doorwerken, was dat één van de zwaarste periodes in mijn leven. Maar wat mij toen hoop gaf, was om in deze moeilijke tijd de ándere kant van mensen te zien: de medemenselijkheid.

Zo vond ik – net als mijn buren – een briefje van een studente in mijn brievenbus, waarop haar 06-nummer stond en de zin: ‘als ik iets voor u kan doen, boodschappen of iets anders, bel me.’ En ze was niet de enige. Veel jonge mensen, waar we nu een beetje op afgeven, meldden zich toen aan om ouderen te helpen met boodschappen. Er was een arts die in het ziekenhuis Bach-partita’s speelde voor de patiënten die wegens besmettingsgevaar in isolatie lagen.

En er waren al die jongeren die in de supermarkten de winkelwagentjes schoonmaakten. Juist in crisistijd vond ik die kleine gebaren van grote betekenis. Niet alleen omdat ze troost boden of veerkracht gaven. Maar ook omdat ze licht schenen op wat samenleven betekent. Zorgen voor elkaar in moeilijke tijden, niet onverschillig zijn, opkomen voor mensen die dat zelf niet kunnen.

Ook op andere donkere momenten van dit jaar was dat zichtbaar. Niet alleen hier, maar ook elders in de wereld. Toen de bewoners van Beiroet meteen na de explosie hun stad uit de puinhopen weer op gingen bouwen. Toen mensen wereldwijd kaarsen aanstaken na de moord op Samuel Paty – en we gezamenlijk opstonden voor onze democratische waarden: gelijkheid, vrijheid van religie en meningsuiting, een vrije pers, onafhankelijke rechtspraak.

Het licht van de hoop schijnt het felst in moeilijke tijden. Daartegenover bevindt zich het zwarte gat van de wanhoop. Van frustratie, van nergens meer in willen geloven. Bitterheid, cynisme. Dat kunnen begrijpelijke gevoelens zijn voor wie een dierbare verliest, of zijn bestaan voelt wankelen omdat zijn bedrijf failliet gaat. Maar wie dit vuur oppookt kan mensen gemakkelijk tegen elkaar opzetten. Haat en verdeeldheid zaaien. De weg openen naar conflict, uitsluiting en geweld.

Angela Merkel, vlak na de Tweede Wereldoorlog geboren en opgegroeid in de DDR, vertelde onlangs wat zij leerde van de geschiedenis. ‘Wat mensen uniek maakt’, zei ze, ‘is dat ze zo van elkaar verschillen dat we het nooit over alles met elkaar eens kunnen zijn. Daarom moeten we, over de grote problemen waarmee we te maken krijgen, overeenkomsten sluiten.’

En ik omarm haar woorden. Omdat het de enige weg is. Beter dan cynisme aan te wakkeren is het om de hoop te voeden. De hoop die aanzet tot beter samenleven. Het is een kracht die ieder mens vleugels kan geven. Zoals de 101-jarige Holocaust-overlevende Eddie Jaku die – na jaren van rouw en trauma – hoop wist te putten uit zijn familie en zijn vriendschappen. Het bracht hem een bijna bovenmenselijke veerkracht, die hij deelt met anderen. Zijn boek, dat ik las omdat we het afgelopen jaar 75 jaar vrijheid vierden, raakte me enorm. Vooral het einde, waar hij schrijft: ‘Loop niet voor me want ik wil je niet volgen. Loopt niet achter me want ik wil je niet leiden. Loopt naast me, en ik noem je mijn vriend.’ Zijn enige antwoord op de haat die hem had willen doden is het geluk om te leven, en om lief te hebben.

 Ik wens iedereen een mooi kerstfeest toe.

Khadija Arib

Het MAX Kerstconcert is te zien op vrijdag 25 december 2020 om 13.15 uur op NPO 1.

(Foto: Bart van der Putten)

Geef een reactie