Snel geïrriteerd in coronatijd? U bent niet de enige en er is iets aan te doen
Publicatiedatum: 30 april 2020
Binnen zitten, thuis werken, thuis lesgeven, geen bezoek, niet sporten en minder bewegen en alleen als het echt noodzakelijk is naar buiten. Leven in coronatijd brengt behoorlijk wat teweeg. Behalve dat we geneigd zijn om ongezonder te leven en eten, doet het ook iets in ons hoofd. Steeds meer mensen ervaren dat zij sneller geïrriteerd zijn een aangebrand kunnen reageren. Dat is helemaal niet gek en zelfs logisch. Maar volgens Erik Scherder kunnen we er iets aan doen!
Stress door spanning en onzekerheid
De coronacrisis laat ons allen niet los. Ons leven ziet er drastisch anders uit en dat heeft in alle opzichten zijn effecten. Ineens met z’n alle thuis is wellicht leuk tijdens een vakantiestemming, maar omdat het niet anders kan is een groot verschil. Lesgeven aan de kinderen en thuis werken zorgt bij menigeen voor de nodige stress. En dan nog maar niet te spreken over de stress die mensen ervaren die onzeker zijn over het voortbestaan van hun baan of bedrijf. Uit onderzoek door onderzoeksbureau Ipsos in samenwerking met de Volkskrant blijkt dat maar liefst 1 op de 3 Nederlanders veel meer stress ervaart dan voor de coronacrisis.
Overleven
Spanning en stress doet iets met ons, met ons lichaam en onze geest. We zijn in tijden van stress snel geneigd om in de overlevingsstand te schieten. Daar zijn 3 stadia van vechten, vluchten of bevriezen. In de praktijk nu betekent het dat we sneller geneigd zijn om minder gezond te eten en minder te bewegen. Want we zijn minder gaan bewegen, maar hebben ons eetpatroon daar niet op aangepast. We blijven vasthouden aan onze patronen. Er verandert ineens al zoveel, dat die patronen als een houvast dienen.
Langdurige stress is niet goed voor onze gezondheid
Volgens Erik Scherder wordt in tijden van stress een bepaald gebied in onze hersenen actief, de hypothalmus, en wordt in de bijnieren het stresshormoon cortisol aangemaakt. Op zich is dat een logische reactie, maar als dit langere tijd gebeurt dan heeft dat invloed op de werking van onze hersenen. Langdurige stress heeft vooral invloed op het deel van onze hersenen waar onze reden en zelfreflectie plaatsvindt. En ook waar onze emoties worden beheerd en beheerst. Onder die emoties vallen ook angst, boosheid en verdriet. Wanneer dit gedeelte minder goed functioneert, hebben we volgens Schreder de neiging anders te reageren dan we normaal zouden doen. We reageren daardoor bijvoorbeeld sneller geïrriteerd en aangebrand dan we normaal zouden doen. “Onvermijdelijk nu we zoveel bij elkaar zitten en zitten”, zegt Scherder.
‘Kom in beweging’
Maar wie denkt dat gegeven de omstandigheden hier niets aan te doen is, heeft het mis. Want zowel fysiek als mentaal in beweging komen helpt. Natuurlijk is het niet iedereen gegeven, want bewegen is niet voor iedereen weggelegd. Maar bewegen zit al in kleine dingen. Neem wat vaker de trap, ook zomaar, ga aan de slag in de tuin of op het balkon, ga een blokje om of maak een rondje op de fiets. Bewegen heeft nog een bijkomend effect, het is goed voor ons afweersysteem. “Matig intensief bewegen werkt het beste. U hoeft echt geen marathon te lopen, maar blijf in beweging”, aldus Scherder.
Heel Nederland Thuis in Beweging
Voor wie graag in beweging wil komen en blijven, heeft Olga Commandeur nog wel een aantal oefeningen. Kijk bij Heel Nederland Thuis in Beweging of er iets voor u tussenzit. Want ook voor wie niet makkelijk beweegt zijn er (zit)oefeningen bij!
(Bron: RTL Nieuws/de Volkskrant/archief)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Goed bedoeld artikel, maar velen zijn al 2 maanden op balkon of in de tuin bezig. Daarbij zal je zoals ik, balkon noch tuin hebben!
Rondje buiten lopen mag ook niet te vaak, want je bent slecht ter been en wordt geacht zoveel mogelijk thuis te zitten.
Ik wil weer eens lekker winkelen. Maar dat zal wel een onredelijk verlangen zijn?
Dit is een heel nieuwe periode voor ons als mens. Ik zie het als een uitdaging. Er zijn veel mooie en nieuwe initiatieven. Er is juist ontzettend veel mogelijk. Het zijn vooral de veel te dikke mensen die aan het virus doodgaan. Niet alleen in ons land, maar overal.
Het probleem is misschien dat het een onzichtbare vijand is. In een “normale” oorlog weet je meestal precies wie de vijand is. Hier is dat moeilijker.
Misschien krijgen de mensen stress omdat er wat schijnzekerheden zo maar zijn weggevallen?
Mooi gezegd allemaal maar mijn man en ik zitten al vanaf begin 2e week maart in huis en dus ook 24 uur op elkaars lip, met uitzondering van een zeer snelle boodschap want ook dit vind ik een enorme crime. Wij hebben een heel klein balkon waar net een stoel op past en dus ook geen tuin zoals meerdere mensen. Ik ben inderdaad snel geiirriteerd door dit ONZICHTBARE virus wat mij een gevoel van gevangenschap geeft voor iets waar ik niet schuldig aan ben. Wij wonen in een straat waar niemand zich vertoont en er een sfeer hangt van iets wat nog moet komen. Wij hebben sinds het begin onze buren op de galerij ook niet meer gezien. Ook in zou wel weer eens lekker op het gemak willen winkelen, nu doet ik dit on line en helaas gaat het voor 95% weer retour. En O, wat missen wij de kapper…………..maar als deze weer open gaat ben ik bang dat ik pas over 2 maanden aan de beurt ben…….Zie het ook niet zitten dat ik daar met handschoenen en mondkapje moet gaan zitten. Ook een restaurantbezoek laat ik straks ook maar voorbij gaan. De persoonlijke service als je uit eten gaat is ook weg en wordt alles op een centrale tafel gezet. Krijg het idee dan van een voetbalkantine…..Ben ik nu ook onredelijk?
Elke keer lees ik dat weer: blokje om, fiets, tuin, de trap, enz. Ja graag maar ik kan het niet meer.
Er zijn ook mensen van 80 jaar met meerdere handicaps, ziektes enz. die wel willen maar er niet toe in staat zijn en iedere keer als ik dat allemaal lees voel ik me toch wel een loser.
Niet doen hoor om je een losser te voelen. Het is heel erg vervelend dat je de nodige mankementen hebt, en daardoor maar tot weinig in staat bent. Zo gaat dat ook met mij (85 jaar). Maar………..ik heb er wat op gevonden waardoor ik tóch tot wat meer in staat ben.
De Stichting Cordaan biedt vele mogelijkheden, en dat juist voor ouderen. Je kan o.a. een begeleider in schakelen die 1 of 2 keer in de week een paar uurtjes op bezoek komt. Als je moeilijk loopt, dan kan je met de rolstoel toch een stukje te gaan wandelen. Bij slecht weer………….een gezellig gesprek! Mijn begeleider houdt bijzonder veel rekening met mij. Ben hartpatiënt, bijna doof en zie slecht.
Zoek eens op Internet dan vindt je vast wel het e.e.a. Doen hoor! Er is voor ons oudjes nog best wel wat te beleven.