Tv-programma Eén tegen eenzaamheid belicht alle facetten van eenzaamheid
Publicatiedatum: 18 oktober 2019
Eenzaamheid is een groot probleem in Nederland, zowel onder jonge als oudere mensen. Om hier aandacht voor te vragen, zendt MAX op 16 oktober 2019 het avondvullende programma Eén tegen Eenzaamheid uit. Wij spreken met eindredacteur Maud Dolhain.
Eén tegen Eenzaamheid
De naam van het programma komt u wellicht bekend voor. Niet zo gek, want in maart 2018 lanceerde de overheid, onder meer naar aanleiding van het mede door MAX geïnitieerde Manifest waardig ouder worden, de campagne Eén tegen eenzaamheid. Onderdeel van deze campagne is de Nationale Coalitie tegen Eenzaamheid, waarin bedrijven, maatschappelijke organisaties en overheidsinstellingen de handen ineenslaan om eenzaamheid te bestrijden.
Uit de taboesfeer
Deze coalitie ontwikkelt samen met MAX het idee voor een programma over dit thema. “Vervolgens zijn we in gesprek gegaan met een aantal van de betrokken partijen om er achter te komen waar het focuspunt zou moeten liggen”, zegt Maud Dolhain. “Belangrijk is om het thema bekend te maken onder de Nederlander. Dat het leeft en er iets aan te doen is. Zo wordt het uit de taboesfeer gehaald.”
Dat eenzaamheid nog steeds een taboe is, merken Dolhain en haar collega’s zodra zij beginnen het hun onderzoek naar dit thema. “We lazen veel over eenzaamheid, maar voerden er ook gesprekken over met familie en vrienden. Je merkt dan pas echt goed dat er een taboe op rust. Mensen die eenzaam zijn of eenzaam zijn geweest, praten hier liever niet over. Het voelt dan als een persoonlijk falen.”
Ervaringsverhalen
Het onderzoek naar eenzaamheid leidt uiteindelijk tot een omlijnd idee. “We laten verschillende portretten zien van mensen die in eenzaamheid leven. We richten ons vooral op eenzaamheid onder ouderen, maar we hebben ook verhalen van jongere mensen. Ook zij hebben te maken met eenzaamheid. Eenzaamheid kan verschillende oorzaken hebben, een scheiding, het overlijden van een partner, ziekte. Al deze facetten komen aan bod.”
Naast de ervaringsverhalen van mensen die eenzaam zijn, is er ook aandacht voor verhalen van mensen die door constructieve hulp niet meer eenzaam zijn. “Het is heel belangrijk om dit ook te laten zien, dat er oplossingen zijn”, aldus Dolhain.
Wetenschappelijke visie op eenzaamheid
Hoogleraar klinische psychologie Erik Scherder en gedragsbioloog Patrick van Veen illustreren de effecten van eenzaamheid met een mini-college. “Erik Scherder laat bijvoorbeeld zien wat het effect van eenzaamheid is op de hersenen”, legt Dolhain uit. “En Patrick van Veen laat zien dat eenzaamheid in het dierenrijk fataal kan zijn”.
Vuurtje aanwakkeren
Hoewel de makers niet denken dat het probleem eenzaamheid door dit programma wordt opgelost, hopen zij wel dat het kijkers aan het denken zet. ”We hopen het vuurtje aan te wakkeren, ”aldus Dolhain. Het zou mooi zijn als zowel eenzame mensen als mensen die willen helpen zich geroepen voelen actie te ondernemen door het programma.
De Luisterlijn
Mensen die graag willen helpen, kunnen aankloppen bij de eigen gemeenten. Die beschikken over informatie over lokale eenzaamheidsprojecten. Iedereen die het idee heeft dat het programma Eén tegen eenzaamheid over hem of haarzelf gaat, kan tijdens de uitzending bellen met een speciaal nummer waar vrijwilligers van de Luisterlijn klaar zitten. De Luisterlijn is een telefoonlijn die 24 uur per dag bereikbaar is voor mensen die behoefte hebben aan een vertrouwelijk gesprek. Het nummer is: 088 – 0767 000.
Hulp uit het bedrijfsleven
Tijdens Eén tegen Eenzaamheid is er ook een belpanel met prominenten uit het bedrijfsleven. “Er zijn steeds meer initiatieven uit deze hoek, wat natuurlijk fantastisch is.” Zij noemt de koffietafels voor ouderen in de grote supermarkten als voorbeeld. “De supermarkten signaleerden dat ouderen daar vaak met de ziel onder de arm rondliepen. Zij hebben tafels neergezet met een pak koeken erop. Daar komen nu veel ouderen samen. Een heel eenvoudige oplossing voor een groot probleem.” Dolhain hoopt dat dit soort voorbeelden andere bedrijven inspireren. Kijkers die in het bedrijfsleven werken en graag willen helpen, kunnen contact opnemen met dit speciale belpanel. “Dan kunnen ze met hun collega’s overleggen over hoe zij zelf een eenzaamheidsproject kunnen opzetten.”
Ter begeleiding van de uitzending Eén tegen eenzaamheid is MAX de straat opgegaan om aan Nederlanders te vragen hoe zij eenzaamheid herkennen. De video kunt u hieronder bekijken.
Eén tegen eenzaamheid is op 16 oktober 2019 om 21.15 uur te zien op NPO 1. Op 19 oktober 2019 wordt Eén tegen eenzaamheid om 13.12 uur herhaald op NPO 1. Meer informatie over de initiatieven kunt u vinden op www.eentegeneenzaamheid.nl of via uw gemeente. Behoefte aan een luisterend oor? Bel naar de Luisterlijn via 0900-0767.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Wat te doen tegen eenzaamheid bij ouderen?
Mijn ervaring is dat ouderen (zelf ben ik bijna 75) zelf ook niet zo aardig zijn.
Voorbeeld. Ik organiseerde enige jaren een leuke knutselmiddag op de wekelijkse bijeenkomst van het KBO. Heel gezellig. Iedereen erg enthousiast. Altijd een leuke middag waar niet alleen werd geknutseld maar ook gepraat.
Toen werd ik ziek. Rugoperatie. Niemand informeerde hoe het met mij was. Toen ik zei dat ik zou stoppen omdat ik het niet leuk vond dat niemand mij ook maar even belde, werd ik ineens in 1 week door iedereen gebeld.
Maar daarna weer radiostilte.
Nu kreeg ik ook nog hartproblemen en ben hier nu aan geopereerd. Weer of liever gezegd helemaal niets gehoord. Een telefoontje is toch gauw gepleegd zou je zeggen.
Mijn man (83 jaar, zelf behulpzaam en vief) is alleen thuis nu ik in het ziekenhuis lig.
Mijn buren weten dat. Niemand neemt de moeite hem even te vragen voor een kopje koffie.
Veel ouderen tonen ook geen enkel initiatief naar andere leeftijdgenoten.
Geachte Embvr, wat treurig dat niemand reageerde na uw rugoperatie. Dit heeft overigens niets met leeftijd te maken. Ik ben 50 geworden en vlak voordat ik 50 werd ben ik (buiten schuld) aangereden door een auto en heb ik een ruggenwervel gebroken. Mijn ‘vrienden’ reageren ook weeeeeeeken niet. Ze geven wel aan dat ik maar hoef te vragen als ik hulp nodig heb, maar daar voel ik me alleen maar eenzamer door….. het gaat vaak niet om praktische hulp bij eenzaamheid, maar om het stukje interesse, mensgerichtheid, gezelligheid, een arm om je heen…. aandacht eigenlijk. Ik heb er ook wat van gezegd, en ik herken wat u ook aangeeft; dan wordt er ineens wel een keer gebeld of komt men op bezoek En daarna… ook weer niets. Ik heb zelfs een vriendin die aangeeft dat familie van haar had aangegeven dat ze een slechte vriendin voor mij was…. maar ik heb haar nu alweer 3 weken niet meer gehoord of gezien…. En andere vriendinnen weten dat ik me eenzaam voel. Ik heb zelfs nu een algemeen artikel geschreven voor op sociale media om in het algemeen aandacht te vragen voor eenzaamheid. Het kan ons immers allemaal overkomen. Ik denk nl dat veel mensen echt niet weten wat voor een gevoel het is. Maar ook daar reageren weinig mensen op (had ook niet anders verwacht, want men reageert wel op foto’s waarin iemand met een glas wijn staat, maar niet op deze wezenlijke onderwerpen die maatschappelijk van belang zijn). En als mensen niet het gevoel hebben dat ze te weinig reageren, dan gebeurt er verder ook niets. Ik denk dat de maatschappij echt moet veranderen. Is voor u en mij en vele anderen nu geen oplossing, maar ik hoop van harte dat door de aandacht die ervoor is (net als bij psychische aandoeningen) we steeds meer begrip hiervoor krijgen. En niet alleen begrip, maar ook de actie ondernemen om meer voor de ander te doen. Waarom niet even iemand bellen in plaats van de hele avond tv te kijken …. om een voorbeeld te noemen.
Ik hoop dat het inmiddels iets beter met u gaat.
Wat een prachtig programma was dit vanavond! Eén tegen eenzaamheid.
Zoveel herkenning gezien vanavond! Half maart 2019 is mijn man heel plotseling overleden en ondanks dat ik heel lieve kinderen en lieve familie en vrienden om me heen heb, is er toch die onmetelijke eenzaamheid. “Nooit meer” is iets wat nu zo vaak voorkomt. Inmiddels is onze eerste kleinzoon geboren en dat is aan de ene kant zo fijn en geweldig maar aan de andere kant…. aan wie moet je nu vertellen dat je ontzettend trots bent op je dochter dat ze dit toch heeft aangedurfd ondanks al haar gezondheidsproblemen. En de trots op onze zoon die zich zo opwerpt als beschermer en zó op zijn vader lijkt, niet alleen uiterlijk maar ook zijn hele doen en laten. Maar steeds is er dat “nooit meer”. En ja, dat is eenzaam.
Eenzaamheid kan zich op verschillende manieren uiten. Ik heb in de meer dan 90 jaar dat ik hier rondhuppel veel omhanden gehad. Altijd leergierig, veel geknutseld, gefotografeerd, stamboom uitgezocht, familiewapens geschilderd, gelicentieerd radio zendamateur, verhalen schrijven , enz. Ik had daardoor veel contacten, maar helaas viel de ene achter de andere van rond mij weg. Ik zocht daarom niet zo maar mensen, maar mensen waarmee ik ergens over kon praten. Ik ben geen verenigingsman en stel geen belang in het samen zijn op zich.
Nu ben ik zover dat ik mijn auto heb weggedaan, ik voelde dat mijn reactievermogen minderde, vandaar. Voor mij zit er niets anders meer op dan me thuis te vermaken. En, wegens wat ouderdomskwaaltjes heeft dat ook nog zo zijn beperkingen.
Ik kan me nog aardig bezighouden met de computer, eigenlijk een verschrikkelijk apparaat, waar je mee om moet kunnen gaan. De beïnvloeding om iets te kopen is groot en ook proberen ze de mensen een bepaalde richting in te duwen. Toch is er veel uit te halen, cq. te leren. Als hobby is nog overgebleven stereofotografie, een geweldige hobby waarbij het bekijken van stereofoto’s de werkelijkheid evenaart.
Ik vind dat iedereen tijdig een paar hobby’s moet zoeken voor de dag te kunnen vullen na pensionering. Een paar hobby’s, want je kunt geen 365 dagen gaan vissen of lezen, dat zou snel gaan vervelen. En dan nog komt de tijd dat je de dag niet zo goed meer kan vullen. Daar ben ik nu zo zachtjesaan aan toe.