Raad Gevraagd: “zal ik stoppen met het geven van mijn cursus?”
Publicatiedatum: 13 juni 2019
Dilemma’s en problemen, iedereen heeft ze en kan soms wel wat goede raad gebruiken bij het oplossen ervan. In onze rubriek Raad Gevraagd kunt u hierbij helpen; lezers helpen lezers! Elke week staat er een nieuwe kwestie voor u klaar waarop u kunt reageren.
Het buurthuis is Miens tweede huis. Zij geeft er al jaren een handwerkcursus waar veel mensen op afkomen. Zij vindt dit erg leuk om te doen, maar toch twijfelt zij of zij door moet gaan met lesgeven. Dit is haar vraag:
“Ik woon in een grote stad en ik geef al jaren een handwerkcursus in het buurthuis op de hoek. Zodoende heb ik al veel mensen leren handwerken, want mijn cursus wordt – zeker de laatste jaren- druk bezocht. Nu ik zelf iets ouder word, merk ik dat het voor mij steeds lastiger wordt om hiermee door te gaan. Ik zie minder goed, wat toch essentieel is als je handwerkt. Ook ben ik minder mobiel dan voorheen, waardoor naar het buurthuis gaan een steeds grotere opgave wordt. Ik denk erover om te stoppen met mijn cursus, maar ik vraag me af of dit de juiste keuze is. Ik haal heel veel voldoening uit het geven van de cursus, maar het kost me ook ongelofelijk veel energie. Wat is wijsheid in deze situatie?”
Heeft u goede raad? Laat dan uw reactie achter in het daarvoor bestemde veld onderaan dit bericht.
Zelf insturen
Zelf een probleem dat u wilt voorleggen aan de lezers van MAX Vandaag? Meld u dan aan via het Raad Gevraagd aanmeldformulier.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Even dacht ik van “reageer maar niet”. Vooral omdat u vraagt wat in uw situatie wijsheid zou zijn. Maar dan ontwaakt de kletsmajoor in mij weer die roept dat ik weliswaar geen wijsgeer ben maar toch iets vindt? Ja. Dat is zo. Om iets te vinden hoef je helemaal geen wijsgeer te zijn. Ik moet door uw verhaal een beetje denken aan de situatie bij veel familiebedrijven. Aan hoe , dikwijls de oprichter of oprichtster, op zekere dag besluit het stokje over te geven aan de volgende generatie. Die gaat vanaf dán de bedrijven leiden en zijn eindverantwoordelijk. Vaak zie je het dan gebeuren dat Grootvader of Grootmoeder toch het bedrijf blijven bezoeken omdat ze hun oude leven misschien wel missen. Ook omdat ze veel kennis en wijsheid bij zich hebben. Naar mijn idee kan er iets inspirerends uitgaan van oprichters, voorgangers. Ik hoop eigenlijk dat een dergelijk scenario voor u mogelijk is. Dat u tot een andere verdeling van uw capaciteit komt, door uw stokje stukje voor stukje over te dragen. Hetzij aan een opvolgster, hetzij aan wat de toekomst brengt. Als u zou stoppen, stopt u niet alleen met uw vaardigheden als cursusleidster. U stopt dan misschien ook met uw gewoonten, uw ontmoetingen, uw uitdagingen. Uw tweede huis. Ik moet er niet aan denken. Resumerend; als uw gezondheid het u toestaat, uw energie beter wordt verdeeld, bij voorbeeld met het buurthuis over uw transport iets te regelen valt, zou u dat “stoppen”, liefst zolang als mogelijk, redelijk is dat van uzelf te vragen, moeten uitstellen. Dus niet zoals Rutte mensen tot in den treure zelfstandig laten wonen en maar zien hoe het de gestrande schepen vergaat. Maar in gezond overleg en na wijs beraad kijken naar wat allemaal wél kan. En dat is volgens mij nog heel veel.
Ineens helemaal stoppen zou jammer zijn omdat u er toch zoveel voldoening haalt uit de cursus. Is er niet iemand te vinden die uw passie deelt en de cursus samen met u wil geven. Moet u de materialen voor de cursus elke keer zelf meenemen of mogen deze bijvoorbeeld ook in het buurthuis blijven. Daar zouden afspraken over gemaakt kunnen worden of uw nieuwe cursusleidster zou dit eventuele heen en weer van u over kunnen nemen. Er zijn mooie vergrotende oplossingen met ingebouwd licht als oplossing voor het verminderde zicht. Voor mobiliteit zijn ook oplossingen als bijvoorbeeld een scootmobiel. Ik zou het nog niet meteen opgeven daar vindt u het veel te leuk voor.