Hoe zit het? Waar komt de traditie van een trouwring vandaan?

Ogenschijnlijk simpele vragen zijn vaak het moeilijkst om te beantwoorden. In de rubriek Hoe zit het? proberen wij elke week het antwoord te vinden op zulke vraagstukken. Deze keer: waar komt de traditie van een trouwring vandaan?

De eerste ringen

De trouwring is tegenwoordig een vanzelfsprekend symbool van liefde en verbondenheid, maar de geschiedenis ervan gaat duizenden jaren terug. De eerste ringen die in verband worden gebracht met het huwelijk of partnerschap komen uit het oude Egypte, rond 3000 voor Christus. De Egyptenaren zien het gat in de ring, de cirkel, als symbool van eeuwigheid, zonder begin en zonder einde. De ringen worden dan gemaakt van gevlochten vlas of leer en soms versierd met juwelen.

Later nemen de Grieken en Romeinen de traditie over. Bij hen is de ring vaak van metaal, bijvoorbeeld goud of ijzer, en dient hij ook als teken dat de vrouw ’toebehoort’ aan de man. Het is een soort formele verbintenis tussen families. De Romeinen introduceren het idee van de ring aan de 4e vinger van de linkerhand te dragen, omdat men gelooft dat de ader van de liefde, de ‘vena amoris’, direct naar het hart loopt.

Vastzittende ring
Lees ook: Vastzittende ring verwijderen? Zo krijgt u een knellende ring af

Van symbool tot belofte

In de middeleeuwen wordt het steeds gebruikelijker om een ring te geven als teken van een formele verbintenis. Ringen worden gemaakt van goud of zilver en soms versierd met edelstenen, die elk hun eigen betekenis hebben. Het geven van een ring hoort bij het huwelijksritueel en krijgt ook een religieuze kant: het huwelijk wordt gezien als een sacrament, een heilige verbintenis die door God wordt gezegend. De ring symboliseert niet alleen de belofte aan elkaar, maar ook de door God gezegende verbintenis tussen man en vrouw. Bovendien gelooft men dat de ring bescherming biedt tegen kwaad, ongeluk of conflicten binnen het huwelijk, waarbij goud bijvoorbeeld staat voor zuiverheid en heiligheid.

In die tijd zijn er nogal wat bijgeloven rond trouwringen. Zo gelooft men dat een vrouw beschermd is tegen ruzies en ongeluk zolang ze haar ring draagt. Maar verliest ze hem, dan brengt dat ongeluk. Soms zelfs met dramatische gevolgen voor het huwelijk of het leven van beide partners. Gelukkig nemen we deze bijgeloven tegenwoordig iets minder serieus, maar het laat wel zien hoe serieus men het huwelijk neemt in die tijd.

Ringen als status en romantiek

Tijdens de Renaissance gaat het steeds meer om de uitstraling van de ring. Ringen worden meer versierd en laten zien hoe belangrijk of welvarend iemand is. Pas in de 19e eeuw verschuift de focus van de ring echt naar romantische liefde in plaats van een sociale verplichting. Diamanten worden populair, mede dankzij marketingcampagnes zoals die van De Beers in de 20e eeuw. De Beers is een diamantbedrijf  dat is opgericht in 1888. Zij koppelen de diamant aan eeuwige liefde en toewijding waardoor er steeds vaker diamanten op trouwringen zitten. Tegelijkertijd ontstaan er ook persoonlijke tradities. Zo kiezen mensen steeds vaker ringen die passen bij hun smaak en relatie. Hierdoor wordt de ring steeds meer een symbool van liefde en verbondenheid, in plaats van alleen een statussymbool.

sieraden
Lees ook: Dit zijn de beste manieren om uw sieraden schoon te maken

Vandaag de dag

Inmiddels is wetenschappelijk aangetoond dat de zogenaamde ‘ader van de liefde’ niet bestaat. Toch blijft het romantische beeld bestaan dat de trouwring aan de linker ringvinger dichter bij het hart zit. Niet iedereen kiest echter voor links. Vanuit geloofsovertuigingen dragen bijvoorbeeld protestanten of orthodoxen hun trouwring aan de rechterhand en in sommige geloven wordt de ring van hand gewisseld wanneer de partner overlijdt. Daarnaast maken steeds meer mensen een praktische keuze. Linkshandigen dragen de ring dan ook steeds vaker aan de rechterhand om schade te voorkomen. Zo blijft de keuze van de hand tegenwoordig vooral een persoonlijke beslissing.

De trouwring is dus veel meer dan een sieraad. Het is een eeuwenoud symbool dat door de tijd heen zijn betekenis heeft uitgebreid en aangepast, maar blijft altijd staan voor liefde, trouw en verbondenheid.

(Bron: juwelierdetijd.nl, remkemaris.nl, weddingplanner.nl, valmand.com, juweliervandam.nl. Foto: Shutterstock)

Geef een reactie

Reactie

    Opa Flodder says:

    Een leuk weetje. Bedankt.
    Als voormalig protestanten droegen mijn vrouw en ik tijdens de verloving (wie doet dat nog?) de ringen linkshandig en tijdens de huwelijks voltrekking gingen ze naar de rechterhand.

    Ik vraag mij af, of de ring door de neus soms een uiting is van twijfelen.