MAX Seniorencoach: kiezen in een crisissituatie

De vriendin van mijn ouders is van de trap gevallen en ernstig ook, appt mijn vader me 2 weken geleden. Ze is met spoed naar het ziekenhuis gebracht en het is nu afwachten. “Vreselijk, hoe moet dat nou?” appt hij er achteraan.

De vriend, haar man, heeft Alzheimer, en kan niet alleen thuis zijn. Gelukkig hebben zij een groot gezin, die er alles aan doet om hun vader te helpen en tegelijkertijd hun moeder te bezoeken. Elke nacht is er iemand bij hem en iemand bij haar.

Hoe moet het nu verder?

Inmiddels is er enige verbetering in de gezondheid van de vriendin, maar vanwege de afasie die is opgetreden, moet ze naar een revalidatiecentrum. De crisissituatie duurt dus nog voort. Het houdt mijn ouders erg bezig, want hoe moet het nu verder de komende tijd? Kunnen de vrienden nog wel samen blijven wonen? En houden de kinderen het wel vol al die tijd? Er moet een goede oplossing komen, maar welke? Ik stel mijn ouders de vraag, wat zij zouden willen in zo’n situatie. We krijgen een intensief gesprek.

Zelfstandigheid kwijt

Nog voor ik seniorencoach werd, heb ik zelf zo’n soortgelijke crisissituatie ervaren met mijn schoonfamilie. Mijn schoonmoeder, toen al over de 90, maar nog altijd heel zelfstandig, viel van haar fiets en brak haar bovenbeen. Ze had 8 kinderen grootgebracht, tussendoor gewerkt, was penningmeester van het kerkkoor en regelde al haar zaken nog zelf. Van het één op het andere moment raakte ze die zelfstandigheid kwijt. Ze kwam in een revalidatiecentrum terecht en even leek het of ze niet meer verder wilde. Nu ze afhankelijk was geworden van anderen, was de schwung uit haar leven verdwenen.

Terug naar huis?

Gelukkig krabbelde ze op, maar ondertussen rees de vraag of ze wel terug kon naar haar huis. Ze moest thuis met een trap naar boven om te slapen en te douchen. Haar kinderen hadden daar allemaal hun eigen gedachte over. Als mijn man en ik haar vroegen wat ze zelf graag wilde, zei ze dat ze verlangde naar haar huisje en haar tuin waar ze al veel jaren met veel plezier woonde. Maar tegenover een aantal andere kinderen, die al een aanleunflatje aan het regelen waren, vertelde ze dat ze dat wel wilde.

Gedachten uitspreken

Hadden we toen maar bij elkaar gaan zitten, waarbij iedereen zijn gedachte kon uitspreken. En het allerbelangrijkst , waarbij we allemaal hadden gehoord wat de werkelijke wens was van mijn schoonmoeder. We hadden er dan alles aan gedaan om dat proberen te realiseren. Maar zo is het niet gegaan. Mijn schoonmoeder verhuisde naar het aanleunflatje, zonder afscheid te kunnen nemen van haar zo geliefde huis vol herinneringen. Ze heeft nooit uitgesproken of ze echt blij was met deze uitkomst, maar gaf gehoor aan de wens van een paar van haar kinderen, die dit de beste oplossing leek. Maar het heeft wel geleid tot wrijving onder de kinderen, die voorkomen had kunnen worden.

Crisissituatie

In een crisissituatie is misschien niet altijd te kiezen voor de beste aanpak; kinderen moeten het ook vol kunnen houden. Maar door met elkaar hierover te praten, vrienden en andere dierbaren in de omgeving  uit te nodigen om mee te denken, waarbij ieders zorgen en ideeën geuit kunnen worden, en zeker ook die van de ouders, zal de oplossing voor iedereen beter te accepteren zijn.

Mieke Schouten (52) schrijft over haar leven en over haar werk als MAX Seniorencoach.