Martine Bijl openhartig in boek Rinkeldekink
Publicatiedatum: 5 december 2018
Schrijfster, presentatrice, zangeres, actrice, en cabaretière Martine Bijl wordt in september 2015 getroffen door een hersenbloeding. 5 maanden verblijft ze in een revalidatiecentrum en daarna volgen nog verschillende ziekenhuisopnames. Over haar leven in een revalidatiecentrum, het ziekenhuis en haar kwalen schrijft ze een persoonlijke getuigenis in het boek Rinkeldekink.
Zo begon het
“Zo begon het”, vertelt Tilly Hermans, uitgever en redacteur van Martine Bijl. “Ik was met Martine aan het werk voor haar bundel Hindergroen, toen ik op een zonnige dag in september 2015 werd gebeld door haar man Berend Boudewijn: Martine was getroffen door een hersenbloeding.” Maanden van onzekerheid en langzaam herstel volgen. Ineens in mei 2016 belt Martine Tilly. “Laten we het boek gaan afmaken.” En zo geschiede. Hindergroen verschijnt in september 2016.
‘Hij trekt mijn lichaam aan als een jas’
In het voorjaar van 2017 krijgt Tilly weer een telefoontje van Martine. Ze heeft een paar stukjes geschreven, of ik wil lezen. Het zijn 4 kleine verhalen over het gevoel dat er een vreemd wezen in haar is gekropen. ‘Hij trekt mijn lichaam aan als een jas. Hij steekt zijn lange armen diep in de mijne en krabbelt en schraapt in het vlees onder mijn huid, die dunner is dan papier. Ik voel zijn knokige vingers met het afgeplatte bovenste kootje. Het lukt me haast niet om iets op te pakken en als ik het eenmaal vast heb, dwingt hij mij om het vast te houden. Een stuk bestek, een tandenborstel, ik kom er niet vanaf.’ En over het leven in een revalidatiecentrum. De verhalen van Martine worden het nieuwjaarsgeschenk van uitgeverij Atlas Contact.
Eerlijk en onopgesmukt
Tilly weet inmiddels dat Martine blijft schrijven. Ondanks de hersenbloeding is haar taalvermogen volledig intact gebleven. In het voorjaar van 2018 zijn er veel meer stukken en vertelt Martine niet alleen over de hersenbloeding, maar ook over hoe ze haar heup heeft gebroken, een delier krijgt, en vervolgens wordt opgenomen voor de depressie die daarop volgt. Over haar leven in een revalidatiecentrum en in een ziekenhuis schrijft ze het boek Rinkeldekink. Het boek bevat 29 verhalen, stuk voor stuk eerlijke, onopgesmukte stukken die ontroeren en ook grappig zijn.
Martine is thuis herstellende van haar behandeling en de bijverschijnselen daarvan. Voorlopig doet ze het daarom kalm aan.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Ben zo benieuwd naar Martine haar verhaal en hoe het nu met haar is!
Martine vond ik zo’n bijzonder fijn mens. Ze schreef zulke mooie liedjes en verhalen! Wat haar is overkomen is zo heftig! Goed om te horen dat ze verder gaat met schrijven.
Ik zou haar boek graag lezen!
Ik ben nieuwsgierig naar martines verhalen. En goed te horen dat haar taalvermogen goed is.
Wat een krachtige vrouw. Zo benieuwd hoe ze dit heeft kunnen aanpakken.
Martine vind ik zo’n bijzonder fijn mens. Ze schrijft zulke mooie liedjes en verhalen! Wat haar is overkomen is zo heftig! Goed om te horen dat ze verder gaat met schrijven.
Ik zou haar boek graag lezen!
Het is mijzelf overkomen, ik zou graag haar verhaal lezen als verwerking.
geweldig dat Martine zich kan uiten na deze lange weg naar herstel. Wij wensen haar veel goeds voor de komende tijd.
Es
Ik dacht gisteren nog aan haar. Zo staat je leven ineens op zijn kop 🙁
Ben erg benieuwd naar haar boek dus doe graag mee met de prijsvraag.
Martine is zo’n symphatiek en lief persoon , heel erg wat haar is overkomen , ben dan ook benieuwd naar haar boek , hoe ze deze heftige periode is doorgekomen ,
Martine opende in mei 1983 mijn Speelgoedmuseum in het Brabantse Oosterhout. We hebben daarna nog lang contact gehouden maar zoals dat gaat met drukke mensen op den duur verwatert dat. Ik was geschrokken door haar hersenbloeding en probeerde alle berichten over haar te volgen.
Het geeft mij een heel blij gevoel dat Martine is blijven schrijven. Heerlijk!
Haar boek wil ik graag winnen. Mocht dat niet zo zijn dan wil ik het graag kopen.
Ik heb zelf ook hetzelfde als Martine meegemaakt. Via DWDD heb ik lotgenoten oer het boek gehoord en zou het zelf graag willen hebben. Ik hoop dat het met haar een stuk beter gaat.
Als je gewend bent je -vooral- in schrijven te uiten, moet het erg frustrerend zijn te merken dat je dat niet meer -goed- kan; ik moet er niet aan denken. Gelukkig is bij Martine haar taalvermogen geheel in tact gebleven; fijn voor ons, maar vooral voor Martine. Ik heb van nabij ervaren dat een infarct een enorme impact heeft op je leven en op dat van je omgeving. Goed te lezen dat het steeds beter gaat met Martine en dat ze weer door kan gaan met schrijven. Alles wat ze schreef vóór de hersenbloeding is leuk, maar ik ben zeer benieuwd hoe ze schrijft over haar leven in het revalidatiecentrum, ik zou gráág haar boek Rinkeldekink lezen. Misschien kan ik met haar verhaaltjes lotgenoten opvrolijken of tips geven. Ik hoop van harte dat haar herstel doorzet en ze snel -nog- beter wordt.