trouwen

Trouwen op latere leeftijd: het gebeurt steeds vaker

Trouwen op latere leeftijd: het gebeurt steeds vaker in Nederland, zo blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Waarom kiezen steeds meer mensen hiervoor? En hoe is het om te trouwen op latere leeftijd? Wij spreken met een trouwambtenaar en 2 stellen van boven de 50 die pas getrouwd zijn.

Trouwen doen we steeds later

De afgelopen jaren is de samenleving flink veranderd, en dat geldt ook voor het trouwgedrag. Steeds meer mensen trouwen pas op latere leeftijd, of stappen na een scheiding of het overlijden van de partner voor de 2de keer in het huwelijksbootje. Kortom: het aantal bruidsparen dat elkaar op later leeftijd het ja-woord geeft stijgt. Iemand die dit als geen ander weet, is trouwambtenaar Marie Hoogeboom. Zij verbindt sinds 2000 mensen in de echt namens verschillende gemeenten in Noord-Holland. Hoewel het merendeel van ‘haar’ bruidsparen nog steeds rond de 30 is, ziet zij een toename van het aantal 50-plussers die het huwelijksbootje instappen. “Zeker 2 op de 10 stellen die ik trouw, zijn ouder dan 50”, vertelt zij als wij haar bellen. Dit is meer dan toen zij begon met dit werk. Waar deze toename vandaan komt? Hoogeboom denkt dat dit te maken heeft met de zekerheid waar mensen naar zoeken. “Als je met elkaar trouwt en je bent onder de 65, dan heeft de partner recht op een stukje pensioen. Dat geeft zekerheid en ik denk dat dat een grote motivatie is.” Naast deze groep, zijn er ook mensen die puur met elkaar trouwen omdat ze op deze manier het gevoel hebben dat ze echt bij elkaar horen, vertelt Hoogeboom. “De mensen die dat doen, hebben hier vaak heel goed over nagedacht. Beter dan jongere bruidsparen, is mijn idee. Oudere mensen hebben vaak al meer meegemaakt en beschikken daardoor over meer levenservaring. Ze weten goed wat ze wel en niet willen en ik denk dat zij daarom heel bewust voor een huwelijk kiezen.”

Acute vlinders

Een stel dat inderdaad heel bewust voor het (2de)huwelijk heeft gekozen, zijn Jannie en Fons Triest. Zowel Jannie als Fons zijn 48 jaar getrouwd als zij hun eerste partners verliezen aan dezelfde ziekte. Jannie vertelt hoe het begint tussen hen “Mijn man is in het voorjaar van 2014 overleden. Voordat hij ging, zei hij altijd: “je blijft niet alleen, hoor. Je staat nog middenin het leven, dus maak er wat van.” Dat heb ik toen gedaan. In oktober 2014 heb ik Fons ontmoet nadat mijn kleinzoon me vertelde over een datingsite voor mensen van 50-plus. Daar ging ik op en toen zag ik direct een foto van een leuke man met een caravan. Dat was Fons.” Fons valt Jannie ook op en een paar dagen later spreken ze met elkaar af. “Toen sloeg de vlam eigenlijk gelijk in de pan”, zegt Fons ons over hun eerste ontmoeting. Dit geldt ook voor Jannie. “Het was echt liefde op het eerste gezicht. Ik had meteen vlinders in mijn buik.”

Gevraagd in Spanje

De eerste ontmoeting vindt plaats bij een restaurant in de buurt van Jannie’s woonplaats. Het idee is om even koffie te drinken, maar dat ‘even’ wordt 3 uur. “Ik had er gelijk een goed gevoel bij, dus het leek mij een goed idee om de ontmoetingen voort te zetten”, herinnert Fons zich over deze dag. Zo gezegd, zo gedaan en de 2 worden al snel heel hecht. In januari 2015 wordt Jannie 70 en vliegen de 2 naar Gran Canaria. Op dit eiland gebeurt het: Fons vraagt haar ten huwelijk. “Dat heb ik gedaan omdat we zo graag bij elkaar willen zijn. We woonden toen nog in verschillende delen van Noord-Holland, en we wilden graag samenwonen. Trouwen voelde gewoon goed voor ons allebei”, vertelt hij over de gedachte achter zijn aanzoek. Na terugkomst uit Spanje, vertellen zij hun kinderen dat zij willen trouwen. “Die vonden het gelijk ontzettend leuk”, vertelt Jannie, die 2 zoons heeft. Ook de dochters van Fons zijn blij voor hun vader. Een paar maanden later trouwen ze en geven ze een lunch in het restaurant waar ze elkaar voor het eerst zagen. Inmiddels zijn zij een tijdje verder en zijn de 2 uitermate gelukkig met elkaar. “Ik heb weer een fantastisch leven”, vertelt Jannie ons blij.
Jannie en Fons Triest hebben al ruimschoots ervaring met het huwelijk voordat zijn elkaar het ja-woord geven, maar Jannie beaamt dat de 2de keer toch heel anders is. “Je kunt je nu volledig op elkaar richten. Je hoeft geen kinderen meer op te voeden of je druk te maken om andere dingen, dus kun je er op een andere manier van genieten.”

Maar het kan ook anders…

Fons en Jannie zijn vrij snel na hun ontmoeting getrouwd, maar dit geldt niet voor Truus Zonneveld en Jaap Tesselaar. Zij trouwen op 8 mei 2016, precies 40 jaar nadat zij voor het eerst samen uit zijn geweest. Truus: “We hebben elkaar ontmoet op de meest klassieke manier: in het café. Ik had hem al meteen gespot, maar het duurde even voordat we gingen praten.“ “Ja, daar ging wel een paar weken overheen”, valt Jaap haar bij. Na een tijdje aftasten vraagt Jaap haar mee uit. “We gingen stappen in Haarlem, waar ik in 1976 woonde”, herinnert Jaap zich. “Die eerste afspraak was een openbaring”, gaat hij verder. We begonnen te kletsen en we zijn eigenlijk nooit meer gestopt.” Truus omschrijft de avond als ‘een schot in de roos’. “Ik dacht: hoe kan dit? Dat er iemand is die om dezelfde dingen lacht en die je gelijk snapt. Het was toch wel een soort van liefde op het eerste gezicht, toch, Jaap?” Hij antwoord bevestigend.

Door de jaren heen

Hun relatie ontwikkelt zich verder, maar makkelijk is het lang niet altijd. Zij vertellen over de economische crisis van de jaren 80, waarin het voor hen beiden lastig is om een baan te vinden. In de jaren 90 belanden zij in rustiger vaarwater en krijgen zij 2 kinderen. Zij zijn dan al heel wat jaren samen, maar over trouwen wordt nooit serieus gesproken. Wel komt het gesprek een paar keer op dit onderwerp. Truus herinnert zich 1 specifiek moment. “Willem (hun zoon, red.) was 4 en had op school gehuild omdat zijn ouders als enige niet getrouwd waren.” Jaap nuanceert: “Ik kan me niet voorstellen dat hij erover gehuild heeft, volgens mij is dat meer de juf geweest die dacht dat hij het erg vond.”

Toch trouwen

Uiteindelijk komt het er toch van, op Jaaps initiatief. “Op 31 oktober 2015 was Truus jarig en daar wilde ik iets bijzonders van maken. Toen besefte ik me: volgend jaar zijn we 40 jaar samen. Dat kun je voorbij laten gaan, of je kunt iets aan doen. Ik wilde er iets speciaals van maken en die 40 jaar graag bezegelen met een huwelijk. Ook stak het mij dat als ik aktes tegenkom, er bij mijn naam altijd staat dat ik ooit getrouwd ben geweest met diegene met wie ik was voordat ik Truus ontmoette. Dat voelde voor mij raar, want Truus staat daar dan niet bij”, vertelt hij over de reden waarom zij uiteindelijk toch zijn getrouwd.

Jaap vraagt Truus thuis ten huwelijk op haar 60ste verjaardag in 2015 en op 8 mei 2016 trouwen zij. Zij trouwen in hun woonplaats en geven een feest in een tuinbouwkas in Zuid-Holland, waar zij iedereen per bus naartoe laten vervoeren.  Een prachtige dag om nooit te vergeten, vinden zij allebei. “Het was zo ontzettend leuk”, zegt Jaap enthousiast. “Sommige mensen zeiden zelfs: “als ik later ga trouwen, wil ik ook zo’n feest”, vertelt Truus ons. “Ja, alles klopte. Een mooie bezegeling van 40 jaar”, besluit Jaap.

Met dank aan Marie Hoogeboom, Jannie en Fons Triest, Truus Zonneveld en Jaap Tesselaar.

Geef een reactie

Reactie

    oosterwijck says:

    De enige goede reden om te trouwen (op latere leeftijd) is een financiele reden. Zoals in de aanhef genoemd wordt. Dit gaat echter alleen op als één van de partners een zéér goed pensioen heeft en de andere partner een zéér slecht pensioen, of geen pensioen heeft. Máár, … sinds de reclamecampagne van 40 jaar geleden, waarin verkondigd wordt: “Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid”, heeft menige meid, haar leven lang gewerkt en zelf pensioen opgebouwd. En dan is het meestal nadelig om te trouwen. Binnen een huwelijk, worden beider pensioenen gekort, vanwege het z.g. partnerpensioen, dat gereserveerd wordt, voor ná het overlijden van een van de partners. Als een ouder stel (met elk een pensioenopbouw), elkaar op latere leeftijd ontmoet en een relatie aangaan, is het verstandiger om apart te blijven wonen en een LAT relatie aan te gaan. Dan ontvang je beiden het volle pensioen en dat is meer, dan wanneer je samenwoont of huwt. En mocht er bij één van de twee een financiele ramp voordoen (faillissement of niet terugbetalen van een grote lening), blijft de partner buiten schot. Knuffelen en ontbijten kun je toch wel samen, zonder boterbriefje. Een huwelijk is een puur zakelijke overeenkomst, die vaak op verkeerde gronden, emotioneel, gesloten wordt. De meeste huwelijken worden beklonken uit sentiment, na een verliefdheid, of op godsdienstige gronden. En een verstandige meid, weet ook dat godsdienst een sprookje is, in stand gehouden voor machtsmisbruik, door machtswellustelingen en waanzinnigen. Stel je voor dat je wilt trouwen omdat de Kerstman dit propageert, of Sint Nicolaas dit voorschrijft. Dat is even waanzinnig als dat de Kerk (welke dan ook) dit propageert. Voor de Staat en de pensioenfondsen is het een groot voordeel, dat zoveel mogelijk mensen met elkaar trouwen, zelf HOLEBI stellen, wordt aangepraat dat trouwen beter is. Nog even en je mag trouwen met een huisdier of een kamerplant.