MAX Seniorencoach: ‘Wie kent mijn geschiedenis?’

“Die jongelui moesten eens weten wat ik heb meegemaakt.” De aandacht rond 4 en 5 mei heeft bij Ina een hoop losgemaakt. Ze is al ver in de 80 en komt niet zo vaak meer onder de mensen. Haar contact met de buitenwereld gaat vooral via de televisie en daar ziet ze deze weken weer veel verhalen over de Tweede Wereld oorlog. Het brengt haar terug naar haar jeugd. Ze wil haar verhaal kwijt. Haar verhaal, dat ze het liefst richt tot de jonge mensen. “Want,” zo zegt ze, “veel jongeren zien niet wat ik heb meegemaakt, hoe het was in mijn tijd.”

Moeilijke tijden

Ze vertelt hoe ze als 4-jarig meisje flink ondervoed raakt. Haar ouders kunnen maar met moeite het hoofd boven water houden. Maar in de wijk waar ze dan woont, gaat het bij andere gezinnen net zo. Niet beter wetend, is ze altijd maar doorgegaan. Maar nu ze ouder is, ziet ze hoe ze haar hele leven al aan het overleven is. Haar man vertrok en liet haar achter met 2 kleine kinderen. Toch heeft ze nooit aanspraak gemaakt ergens op, vertelt ze. Daar is ze trots op.  “Maar jongeren zien dat niet. Die zien niet hoe hard wij hebben moeten werken om Nederland te creëren tot wat het nu is.”  Natuurlijk zijn er de verhalen op televisie en in boeken, maar ze vindt dat jongeren zich veel meer moeten realiseren hoe deze tijd is ten opzichte van die van haar. “Jongeren worden nu alleen maar gepamperd.”

Ze ziet weinig jongeren

Als ik vraag of ze veel jongeren spreekt, begint ze over haar kleindochter te vertellen. Ze studeert en doet nu een intensieve stage. “En dan werkt ze nog in de weekenden om de huur van haar kamer te kunnen betalen.” Verder ziet ze weinig jongeren, ze ziet sowieso weinig mensen. Dat zorgt er ook voor dat haar geschiedenis en wat ze allemaal heeft doorstaan zo aanwezig zijn in haar dagelijkse doen. Ze praat hier eigenlijk met niemand over, ook niet met haar kleindochter.

2 werelden die samen komen

Net als Ina, spreek ik meer ouderen die niet meer zo makkelijk in contact komen met jongeren. Dat is doodzonde, want elkaar niet spreken, betekent weinig echt weten over elkaars belevingswereld. Gelukkig zie ik ook mooie initiatieven ontstaan. Zo luister ik deze week op weg naar mijn werk de podcast Levenspadcast, waarin jong met oud met elkaar in gesprek gaan over betekenisvolle momenten in het leven en waar 2 werelden elkaar ontmoeten. Eén van de afleveringen heet: Alle ballen hooghouden. Hierin vertellen een 80-jarige mevrouw en een 23-jarige student elkaar hoe ze leven met de uitdagingen van hun tijd. De 80-jarige die vol bewondering hoort wat de studente allemaal tegelijk doet, waarschuwt zelfs dat ze niet te veel hooi op haar vork moet nemen. Ook de studente heeft ontzag voor de jonge jaren van de 80-jarige, die blijft werken als ze kinderen krijgt in een tijd dat dat niet gebruikelijk was en zonder kinderopvang. Ik gun Ina ook een jongere aan wie ze haar geschiedenis kan vertellen.

Mieke Schouten schrijft over haar leven en over haar werk als MAX Seniorencoach. Komt u graag met haar in contact bel dan op werkdagen tussen 10.00 en 14.00 uur naar 035 – 677 0710 of neem online contact op.

(Foto ter illustratie: Shutterstock)