Arm of niet
Publicatiedatum: 9 mei 2019
In aansluiting op het maatschappelijke MAX-programma Meldpunt schrijft presentatrice Elles de Bruin elke 2 weken een column over consumentenzaken. Deze keer: Elles deelt een financiële les die zij heeft geleerd door Meldpunt.
Rondkomen van weinig geld
Kun je in Nederland rondkomen van alleen een AOW-uitkering, al dan niet aangevuld met een klein pensioen? Dat was de vraag die we probeerden te beantwoorden in de uitzending op 19 april 2019. We wilden in contact komen met enkele Nederlanders uit de vermoedelijk 200.000 huishoudens die in deze situatie verkeren en het moeilijk hebben. Na onze oproep in MAX Magazine kwamen er veel reacties binnen.
Schaamte voor armoede
Veel mensen zeggen dat ze het niet breed hebben, moeite hebben de eindjes aan elkaar te knopen, maar erover praten op tv willen ze niet. Ze schamen zich over hun armoede. Vooral de laatste maanden voelen ze de prijzen stijgen, van boodschappen, energie en de huur. En ze hebben er weinig vertrouwen in dat het wordt rechtgetrokken bij het berekenen van de belastingen aan het eind van het jaar. We lieten een voorbeeld zien van een vrouw die leeft van een AOW-uitkering van 1.215 euro bruto en dat met toeslagen ziet aangevuld tot 1.600 euro per maand. Dat lijkt veel geld en er was een flinke discussie op de redactie of dat armoede is. Als je dat bedrag te besteden hebt, ben je toch heel welvarend? Toch lieten deskundigen weten dat deze vrouw absoluut geen reserve heeft. Als ze ziek wordt en haar ziektekosten stijgen, kan ze het moeilijk krijgen. Er moet geen apparaat in huis kapot gaan, want dat kan ze niet vervangen. Mevrouw klaagde niet, maar toch kwamen er veel reacties binnen van kijkers die zeiden dat ze niet moest zeuren.
Financiële les
Wat ik ervan geleerd heb, en die les wil ik graag delen, is dat je toch altijd moet zijn voorbereid op je financiële toekomst, ook als dat pensioen nog ver weg is. Niet denken: wie dan leeft, wie dan zorgt. Nee, juist nu alles op een rij zetten en sparen voor je ouwe dag. We willen het misschien niet, maar het is toch nodig!
Meldpunt, elke vrijdag om 19.0 uur op NPO 2.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Het is maar net wat je eronder verstaat. Rondkomen. Armoe. het kan zijn dat je met een bijstandsuitkering met strafkorting, verblijvend in een uitgeleefde “sociale huurwoning” in een achterstandswijk, door de ogen van iemand uit een ruïne in Aleppo wordt gezien als iemand die leeft in grote weelde. En dat is in wezen ook zo. Er is meestal wel een dak. Water. Electriciteit. Er is geen dreigend oorlogsgeweld. Men heeft zeer waarschijnlijk televisie en een mobiele telefoon. Toe maar. Het kan er af. Toch neigt die “kijk” naar wat Rutte vindt van bijstandsgerechtigden die vakantiegeld ontvangen. “Hoe kan dat nou”? Rutte’s opvolger Dijkhof is trouwens van mening dat ze ook veel te hoog zijn, die uitkeringen. Maakt allen de borst dus maar vast nat. Dat “rondkomen” wordt nog een boel gelazer. Met mijn baan in de thuiszorg ben ik net iets minder goed af dan die “1600,- mevrouw”. Ik verdien zo’n 1135,- en krijg huur en zorgtoeslag. Ik ben daardoor in staat mijn voor 3,- bij het Leger des Heils aangeschafte broek “zelf op te houden”. Eigenlijk schraap ik op de een of andere manier nét genoeg bij elkaar om de huur, zorgpremie, gas&lichtboer, wekelijkse boodschappen en uiterste noodzakelijkheden als internet – je WILT dat maar MOET dat ook – Net als een telefoon – écht geen te hippe of te dure – en een televisieabonnement. Dan zijn er nog de verzekeringen, kosten voor bij voorbeeld verlengen rijbewijs of weet ik veel wat. Mijn vakantiegeld gaat naar de gemeentelijke belasting en het waterschap, met enige genade kan ik dit jaar misschien eindelijk een noodzakelijke nieuwe bril betalen. Maar daar is het wel mee gezegd. Een misschien welverdiende vakantie, kleintje maar en kórt, na al heel wat jaren werken zonder, gaat niet gebeuren. Eens “iets leuks” gaat niet gebeuren. En niet omdat ik financieel zondaar ben die het aan zichzelf te danken heeft. Je zou kunnen zeggen dat ik er niet in ben geslaagd op te boksen tegen werkgevers en “mijn politieke vertegenwoordigers” die er al tientallen jaren een potje van maken. Die dat, in het huidige politieke klimaat, zullen blijven doen. Die van hun werknemers veel meer dan enkel het onderste uit de kan verlangen. Hun kiezers voortdurend belazeren. Terwijl je zou denken dat in onze welvaart veel meer en makkelijker verdeeld zou kunnen worden. Ik vind persoonlijk inkomensverschillen niet zo vervelend. Wie werkt, verdient immers. Wat ik wel vervelend, om niet te zeggen ellendig vind, is de systematische incassodwang van dit kabinet, de VVD. Het volk betaalt. Tot ze ‘r bij neervallen en dan zal worden geintroduceerd de ligboete. En we gáán neervallen. Steeds meer voorzieningen, diensten zullen worden geprivatiseerd en wij maar betalen. Almaar hogere huren, premies, boetes, prijzen. Zelden of liever nooit loonstijging of pensioengerechtigheid. Onze grote bedrijven en rijke stinkerds hebben het prima hier. Kleine mannen, vrouwen, jongens en meisjes, hebben pech. Als welvaartsstaat Steenrijk, als volk straatarm.
Al tientallen jaren komt dit onderwerp terug in de media. Wordt er gesproken over armoede. De één vindt dat er géén armoede is en de ander vindt de uitkeringen voldoende c.q. te hoog. Een derde vindt dat er wel armoede is, maar het is, “eigen schuld, dikke bult” omdat arme gezinnen een huisdier hebben, roken en een mobieltje hebben. Armoede is: “In soberheid leven, in een maatschappij vol weelde”. Armoede is: “Van €14.000 per jaar rondkomen in een omgeving waar een modaal inkomen €35.000 per jaar is”. In werkelijkheid leven er 200.000 gezinnen met jonge kinderen in armoede, waar géén geld is voor een ontbijt of een schoolreisje. Voor gepensioneerden is het een kleiner probleem, omdat ouderen makkelijk zonder luxe kunnen en niet zo’n behoefte hebben om van alles te ondernemen. Maar geloof me, er zijn ook ouderen die geen schoenen of kleding kunnen kopen. De redenen zijn divers, dat kan een té laag inkomen zijn of een verkeerd bestedingspatroon. Wat mij dwars zit, is: Dat er in die tientallen jaren geen verbetering is gekomen voor die bevolkingsgroep, terwijl de EU miljarden belastinggeld per jaar wegschenkt aan corrupte regeringen in Oost Europa. Dat EU parlementsleden, tussen de €24.000 en €30.000 per maand opstrijken en dan ook nog frauderen met dagvergoedingen van €300 per dag, met reiskosten €8500 per jaar en kosten voor een secretaresse of administratiekosten, voor een bedrag dat hoger is, als een bijstandsmoeder per jaar ontvangt. Dat EU parlementsleden al jaren lang vergaderen over het inkomsten beleid van onderdanen, die een jaar moeten leven, van hetzelfde bedrag, dat ze zelf in één week opstrijken. En zich niet helemaal kapot schamen.