Rechtszaak tegen man die moeder (99) hielp bij zelfdoding moet over
Publicatiedatum: 14 maart 2017
De rechtszaak tegen Albert Heringa, die zijn hoogbejaarde moeder (99) in 2008 hielp met sterven, moet opnieuw worden gedaan. Heringa is eerder vrijgesproken door het gerechtshof in Arnhem. De Hoge Raad zegt dat hulp bij zelfdoding en het toepassen van euthanasie door een niet-arts slechts in uitzonderlijke omstandigheden zonder straf kan zijn.
De moeder van Heringa verbleef in een verzorgingstehuis, leed aan hartfalen, had ernstige rugklachten en was nagenoeg blind. Heringa besloot zijn moeder te helpen met sterven toen hij zag dat ze zelf pillen verzamelde die niet geschikt waren voor zelfdoding. Dat gebeurde nadat een arts geen euthanasie wilde uitvoeren.
Strijd tussen 2 plichten
De Arnhemse rechtbank vond Heringa eerder schuldig, maar heeft geen straf opgelegd. In hoger beroep is hij in 2016 helemaal vrijgesproken. De rechters hebben toen geoordeeld dat de man moest kiezen tussen 2 strijdende plichten. Aan de ene kant had hij de plicht om zich aan de wet te houden, die hulp bij zelfdoding verbiedt. Aan de andere kant voelde hij de morele plicht om zijn moeder te helpen bij haar wens om een pijnloze, vredige en waardige dood te krijgen. Dat was haar wens Heringa heeft voor dit laatste gekozen en volgens het hof daarbij zeer zorgvuldig en transparant gehandeld.
Uitzonderlijke omstandigheden
De Hoge Raad stelt ‘zeer strenge eisen’ aan de hulp bij zelfdoding door een niet-arts. De raad oordeelt dat het gerechtshof in Arnhem ‘het beroep van Heringa op zo’n uitzonderlijke noodtoestand hier veel te gemakkelijk heeft gehonoreerd.’
Het hof in Den Bosch moet nu gaan bekijken of Heringa zich terecht op zo’n uitzonderlijke situatie beroept en of hij dus inderdaad zonder straf blijft.
‘Teleurstelling’
Heringa toonde na het aanhoren van het arrest teleurstelling. “Ik had er graag een punt achter willen zetten, maar alles begint opnieuw”, zei hij. Tevens stipte hij de politieke gevoeligheid van de kwestie aan. ,”Het probleem hoe te handelen na een voltooid leven is nog altijd niet opgelost, dat is nu in de politiek ook weer aan de orde.”
(Bron: ANP/NOS)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Wat een geschiedenis. Een zoon die embarmend zijn moeder heeft “geholpen”. Omdat een arts weigerde. Ik ben in de thuiszorg al verschillende keren geconfronteerd met klanten die door hun huisarts in dezelfde ellende zijn beland. Op voor mij, in deze seculiere samenleving, volkomen onredelijke gronden. Ik moet eigenlijk schrijven op religieuze gronden. Niet anders kan ik dan hopen dat ik te mijner tijd niet zal zijn overgeleverd aan een geloofsfanaat zo van handen af van het door God geschonken leven. Ik heb met sommige klanten gesprekken gehad over “hoe ze het zélf zouden doen”. Iets wat de moeder in dit verhaal eigenlijk ook wilde, ze verzamelde pillen. Alleen, de verkeerde. Het zou dus een drama zijn geworden als ze zelf een poging zou hebben gewaagd. En dan beginnen de problemen voor de gewone man. Het lijkt of de hoge raad hier meer begaan is met de bescherming van het beroep van huisarts dan met de zeer begrijpelijke, menschliche manier van doen door de zoon in dit verhaal. Uit liefde voor haar een einde aan het leven wat geen leven meer was. Terwijl in de politiek thans prijskaartjes worden gehangen aan de gezondheidszorg en er vragen zijn over wat ’n mensenleven eigenlijk waard is of liever wat leven nog mag kosten. De huisarts die voortgaat met de verbreiding van zijn geloof is in ieder geval mede verantwoordelijk voor sprongen van het balkon, om het hoofd gebonden plastic zakken en andere verschrikkingen. Zou de Hoge Raad, als ik strakjes klachten over een religieuze of incompetente huisarts heb, ook bereid zijn tot vervolging? Ik hoop dat het deze moedige meneer bespaard zal blijven. Dat de rechters moreel besef boven heilig plichtsbesef plaatsen. Vooruit dan maar, zo helpe hun God almachtig.