MAX Seniorencoach: ‘Gezamenlijke rouw delen in het Nabestaandencafé’

“Het is nog allemaal zo kortgeleden, maar wat ik nu hier merk, is dat jullie begrijpen wat die pijn is, die ik voel”, vertelt mevrouw aan de anderen tijdens een bijeenkomst in het Nabestaandencafé.

Een zondagmiddag in het Nabestaandencafé

De vrouw van middelbare leeftijd is naar het Nabestaandencafé gekomen. Ze heeft van haar huisarts over deze middag gehoord en heeft de moed verzameld om te komen. Haar man is een paar maanden eerder plotseling overleden. In café MAX wordt een paar keer per jaar een Nabestaandencafé georganiseerd op de zondagmiddag samen met een aantal partijen. Ook deze keer is de opkomst groot. Ik zie een aantal bekenden, maar ook veel nieuwe gezichten.

Luisteren en herkennen

Inmiddels bestaat het Nabestaandencafé ruim 2 jaar. Het idee is ontstaan vanuit de lotgenotengroep van Humanitas om een breder publiek te bereiken. In het café bieden we op een laagdrempelige manier de gelegenheid aan nabestaanden om elkaar te ontmoeten.

De opzet van de bijeenkomsten in het Nabestaandencafé is vanaf de start ongewijzigd. We beginnen met een gastspreker die, aan de hand van een thema,  vertelt over rouw en de vele facetten ervan. Er is daarbij interactie met het publiek. Hoe kom je de feestdagen door? Hoe ga je om met mensen die ineens wegblijven? Hoe werkt rouw of verandert het steeds? Is mannenrouw anders dan bij vrouwen? Al veel thema’s zijn besproken.

Met elkaar in gesprek gaan in het Nabestaandencafé

Na een pauze gaan de deelnemers met elkaar in gesprek en delen ze hun struggles, wat ze meemaken, hoe ze de reacties van de omgeving ervaren, hoe het gemis blijft, maar de rouw verandert. Veel komt aan bod. Al rouwt iedereen op zijn eigen manier, van elkaar te horen, geeft erkenning en vooral herkenning. Bij de gevormde groepjes  sluit altijd een vrijwilliger aan om, aan de hand van een stelling,  het gesprek aan te gaan.

Zoekende naar nieuwe structuur

Zo zit ik de afgelopen bijeenkomst in het Nabestaandencafé bij het groepje van deze mevrouw. We doen een rondje en ook zij vertelt in korte bewoordingen wat haar is overkomen.  Ze vertelt dat haar gezin zoekende is naar een nieuwe structuur. Ze zitten allemaal op een andere manier in het rouwproces. Voorzichtig is ze weer aan het werk gegaan. Ze vertelt over de fysieke pijn die ze heeft. De hartzeer.

Als de anderen in haar groepje aansluiten en ook hun verhaal doen, zie ik dat mevrouw aandachtig luistert. Het betekent veel om te weten dat iedereen dit doormaakt.

Begrip werkt troostend

Als ik het gesprek wil afronden, neemt mevrouw het woord:” Nu ik met jullie zit te praten, merk ik hoe jullie mij snappen. Die enorme pijn die ik voel, die hebben jullie ook gevoeld. Misschien niet allemaal op dezelfde manier, maar jullie herkennen wat het is. Het is zo moeilijk om dat uit te leggen aan mensen die dat zelf niet hebben doorgemaakt. Juist dat gevoel kunnen uiten, is zo belangrijk voor me en ik merk hoe fijn het is, dat dit hier kan!”

Haar woorden raken me. Wat voelt het goed dat deze bijeenkomst in het Nabestaandencafé iets kan betekenen voor nabestaanden! Op naar hopelijk weer een waardevolle bijeenkomst in december.

Mieke Schouten schrijft over haar leven en over haar werk als MAX Seniorencoach. Komt u graag met haar in contact bel dan op werkdagen tussen 10.00 en 14.00 uur naar 035 – 677 0710 of neem online contact op.

(Foto ter illustratie: Shutterstock)