Gerda: “Ik mis Nederland nog heel erg”
Publicatiedatum: 23 februari 2018
Gerda Halman vertelt in Vaarwel Nederland haar aangrijpende emigratieverhaal. Vooral de eerste jaren na het vertrek uit Nederland waren moeilijk en eenzaam. Het gezin is zo arm dat Gerda eten haalt in de gaarkeuken uit de gevangenis.
Het nieuwe land
Als de man van Gerda (96) een campagnebijeenkomst over emigratie bezoekt, is hij meteen verkocht. In 1953 vertrekken Gerda, haar man en hun 1-jarige dochter naar Canada, het nieuwe land. Het begin is zwaar, want het lukt haar man niet om werk te vinden. Het kleine beetje spaargeld dat ze mee mogen nemen is al snel op. Uiteindelijk lukt het Gerda’s man om een baan te vinden in een staalfabriek. Het werk is vuil en zwaar en een paar jaar na zijn pensioen overlijdt hij aan de gevolgen van longkanker.
Het missen van Nederland
Gerda woont sinds die tijd alleen en het ouder worden in het land waar zij niet geboren is, valt haar zwaar. Ze heeft zich eigenlijk nooit thuis gevoeld in Canada. Gerda heeft naast een dochter ook nog een zoon. Met hen en een neef uit Nederland heeft zij goed contact. Met haar neef belt ze elke week. Op zich gaat het goed met Gerda, maar ze mist Nederland nog heel erg.
Bent u geraakt door het verhaal van Gerda? Stuur haar een kaartje:
Omroep MAX
T.a.v. Gerda – Vaarwel Nederland
Postbus 518
1200 AM Hilversum
We zijn er een beetje stil van
De post voor Gerda blijft MAX maar binnenstromen. We zien ansichtkaarten uit heel Nederland: grote kaarten, kleine kaarten en zelfgemaakte kunstwerkjes. Heel veel dank! Gerda zal dit zeer op prijs stellen. Heeft u nog geen kaartje gestuurd. Geen probleem, want het kan nog steeds.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Lieve Gerda en Omroep Max,
Wat een mooie documentaire is er gemaakt van onze Nederlandse pioneers die het aandurfden om de oversteek naar Noord Amerika te maken om in Canada een nieuwe toekomst op te bouwen. Ook in mijn familie hebben er 2 zussen van mijn vader deze stap gemaakt. Ook zij hebben de periodes van diepe heimwee gekend maar zij hadden elkaar. Dat heeft hen op de been gehouden. Dat verzachtte de pijn enigzins.
Kortgeleden is 1 vd 2 overleden en binnen 2 weken nog een zus in NL.
In april gaan mijn dochter van 20 en ik naar Canada om mijn familie na 20 jaar weer op te zoeken. De laatste keer was mijn dochter nog een baby.
En het gezin waar ik op 18 jarige leeftijd tijdens mijn studie langere tijd verbleef wil ik ook opzoeken. Zij zijn 1e generatie Canadezen. Dus Dutch Roots.
Ik ben geroerd door het verhaal mevr. Gerda Halman. Wat een sterke vrouw!!!!
Graag zou ik ook mevr. Halman in april bezoeken. Gewoon even een bakkie doen. Als Nederlanders onder elkaar. Waarom?
Omdat zij voor mij, net als mijn tantes, een voorbeeld is van Nederlands ondernemerschap en moed. Nu is het heel gewoon even facetimen of appen. Maar in die tijd van de 2e helft van de 20ste eeuw moest je weken wachten op een berichtje van elkaar.
Daarom zijn deze emigranten zoveel krachtiger geweest en dapper.
Het heeft mij inspiratie gegeven ook daar in mijn opleiding tijd door te brengen. In een fijn Canadees gezin. Deze families zijn de persoonificatie van Nederlandse Gastvrijheid.
Dus ik hoop dat ik ook deze dappere wijze vrouw samen met mijn dochter mag ontmoeten.
Anne
Beste Anne, hartelijk dank voor uw bericht en mooie verhaal. Zou u een mailtje willen sturen naar internet@omroepmax.nl? Dan kunnen zij uw idee met Gerda bespreken.