Zen

Zoals u weet ben ik op al mijn reizen op zoek naar interessante mensen die ‘anders’ zijn dan wij, met andere tradities en gebruiken, vaak tot uiting komend in hun ceremoniën. Niet dat ik alles geloof, verre van dat, maar ik  heb wel respect voor deze mensen. En ja, die neem ik serieus!

Een religie, welke vorm die ook aanneemt, raakt aan de kern van het menselijk bestaan. In een religie en in de bijbehorende rituelen drukken mensen uit wat voor hen van het allergrootste belang is, en dat gaat vaak boven hun eigenbelang uit. Bij zogenaamde primitieve volken zie je iets wat wij in de westerse wereld helemaal kwijt zijn, en dat is respect voor de aarde. Zo sprak ik in Guatemala, hoog in de bergen, een priesteres die mij uitlegde dat wij in het westen ten onrechte bang zijn voor de Mayakalender, die het eind van de wereld zou voorspellen. Niets is minder waar. Er komt dan gewoon weer een nieuwe kalender, die weer bij nul begint.

De vrouw nam me mee naar buiten voor een ceremonie, waardoor ik me vereerd voelde. Want zij nam mij ook serieus, en liet mij binnen in iets waar geen buitenstaanders bij horen die de ceremonies misschien niet respecteren. Die ceremonie, in dat indrukwekkende landschap, was gericht tot Moeder Aarde, die ons het leven geeft. De priesteres maakt zich zorgen dat wij niet goed voor Moeder Aarde zijn. Juist omdat Moeder Aarde het nu zo zwaar te verduren heeft van de mensen, wilde de priesteres mij met haar in contact brengen en haar troosten.

Dat zij daarbij een sigaar opstak, mijn hoofd met een bos peterselie bedekte en mij vanuit haar mond besproeide met reinigend water dat uit de whiskyfles kwam, deert mij dan niet. Want haar bedoeling moet je ernstig nemen en haar boodschap is geen flauwekul. Wij westerlingen kunnen van zulke mensen, die nog dicht bij de aarde leven, een belangrijk lesje leren!! Ik was dan ook zwaar onder de indruk.

En o ja, zeker zitten er ook charlatans tussen die eerst dollars willen zien voordat ze de cameraploeg binnen laten en hun kunstje vertonen. En toch … toch hebben zij in hun gemeenschap óók een functie! En toen ik in Cuba een eeuwenoude spirituele bijeenkomst bijwoonde en er opeens een heuse Zwarte Piet binnenkwam die snoepjes rondstrooide en cadeautjes uitdeelde, dacht ik: hebben wij zelf soms geen onzinrituelen? Zoals Zwarte Piet of Prins Carnaval? En willen wij dat zomaar afschaffen als daar protest tegen komt? Nou dan.

Ik wens u een fijne dag!

Veel liefs, Erica