Schaamte voor je ouders

‘Er komen alleen studievrienden’, had Laura thuis achteloos aan haar ouders verteld over haar afstuderen. ‘Daarna is er een feestje waarbij geen ouders worden uitgenodigd. Voor pap is het sowieso niks, overal trappen.’ Dagen na deze mededeling is moeder Margreet nog steeds intens verdrietig. Net als vader Max die een ernstige spierziekte heeft. Toch praten de ouders er niet over. Daarvoor is het verdriet te ongrijpbaar. Om elkaar geen pijn te doen worden moeilijke thema’s vermeden. ‘Ze wil ons er niet bij hebben’.

Als Laura in het weekend thuiskomt, troont Margreet haar dochter mee voor een wandeling en confronteert haar onderweg onomwonden met haar vermoeden. ‘Schaam je je zo voor je vader, dat je er ons niet bij wilt hebben? Wij hebben de studie betaald en zonder zijn hulp had je nooit zo’n goede scriptie kunnen schrijven.’ Met een verstikte stem oppert Laura dat ze bedacht had dat ze op de bewuste avond graag met de familie wil gaan eten.

Op de grote dag van de diploma-uitreiking is Laura moe en triest. Ze kijkt de zaal rond in de vage hoop toch ergens haar moeder te ontdekken. Maar nee, geen blond krullenhoofd. Hoewel, helemaal achteraan ontwaart ze het blonde koppie van Tom, haar jongste broertje. Ze moet haar tranen verbergen. Meteen na de uitreiking snelt Tom naar zijn zus toe met een bos bloemen. ‘Van pap en mam,’ zegt hij met een brok in zijn keel. ‘Ze vragen of je vanavond thuiskomt om het te vieren. Laura haalt Tom over om even mee te gaan naar de borrel van haar jaarclub. Trots stelt ze haar jongste broertje aan hen voor. Thuis wachten haar ouders haar op met een bijzonder cadeau. Ontroerd maar met een schuldige blik in haar ogen neemt Laura de gouden armband van haar oma in ontvangst. Tijdens het etentje doet Tom verslag van de plechtigheid. ‘De zaal zat vol ouders’, vult Tom terloops aan, waarna een pijnlijke stilte valt en vader probeert zijn verdriet te verbergen.

‘Begrijp het nou papa, ik hóú van je’, terwijl ze haar vader aankijkt schieten haar ogen vol tranen. ‘Ik wilde je beschermen. Ik was bang dat ze je allemaal zouden bekijken en dat je je ongelukkig zou voelen onder hun blikken.’ Max begrijp het – eigenlijk had hij het al eerder begrepen.

Kinderen willen voorkomen dat ouders worden gekwetst door de blikken van anderen. Lang had Laura zich zorgen gemaakt over de plechtigheid. Nadat ze besloten had haar vader en moeder niet te erbij te vragen, voelde ze zich verdrietig en schuldig. Ze had aan medestudenten nooit verteld hoe erg hij eraan toe was. Ze was bang dat ze vanwege zijn uiterlijk zouden denken dat hij geestelijk niet in orde was en hem zouden uitlachen. Dat wilde ze hem besparen. Ze zou niet kunnen verdragen dat haar vader in de ogen van de ander kwetsbaar was.

Schaamte is liefde.