Het is maar een spelletje
Publicatiedatum: 28 februari 2016
Tijdens het sporten accepteren we dingen van elkaar die we in het gewone leven niet zouden pikken. In de boksring mag u uw tegenstander minutenlang vol in het gezicht slaan. Als u buiten de ring ook maar één klap uitdeelt, staan u strafvervolging en een letselschadeclaim te wachten. Kickbokser Badr Hari wordt door de rechter aan dit subtiele verschil herinnerd.
Kunstschaatsster Tonya Harding was ook iemand die de grenzen van het spel maar moeilijk kon accepteren. In het olympische jaar 1994 liet ze haar grote concurrente voor de titel, Nancy Kerrigan, uitschakelen: in opdracht van haar vriend bewerkte een man de knieën van Kerrigan met een honkbalknuppel. Badr Hari en Tonya Harding gingen buiten de wedstrijd in de fout. Maar hoe zit het met de aansprakelijkheid voor grensoverschrijdend gedrag tijdens de wedstrijd? 2 beroemde voorbeelden uit de praktijk.
In de hekken
Claude Criquielion was op 28 augustus 1988 op weg naar zijn tweede wereldtitel wielrennen op de weg, toen hij in de eindsprint in de dranghekken werd geduwd door de Canadees Steve Bauer. Criquielion kwam ten val, Bauer werd gediskwalificeerd. De Italiaan Maurizio Fondriest pakte de titel. Criquielion liet het er niet bij zitten en spande een procedure aan tegen Bauer. Pas 8 jaar later, in 1996, kwam de einduitspraak van de rechter: wat Bauer had gedaan, mocht niet, maar Criquielion had toch geen recht op schadevergoeding.
Dubbele beenbreuk
Op 17 december 2004 speelde Niels Kokmeijer voor zijn club Go Ahead Eagles in de spits tegen Sparta, toen Sparta-speler Rachid Bouaouzan hem hard onderuit haalde. Kokmeijer liep een dubbele beenbreuk op. Hij werd 5 keer geopereerd, maar bleek dermate ernstig gewond dat hij moest stoppen met voetballen. Kokmeijer deed aangifte tegen Bouaouzan. Uiteindelijk werd Bouaouzan in hoger beroep veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 6 maanden. Daarnaast ontving Kokmeijer een aanzienlijke letselschadevergoeding van Sparta
Schadeclaim
Zowel Criquielion als Kokmeijer was het slachtoffer van vals spel. Waarom kreeg de één dan geen schadevergoeding en de ander wel? Onze eigen Hoge Raad ziet het zo: deelname aan een sport of een spel lokt tot op zekere hoogte uit tot gevaarlijke, slecht gecoördineerde, verkeerd getimede of onvoldoende doordachte handelingen. De deelnemers moeten dat van elkaar dulden, zelfs als het volgens de regels van het spel niet mag. Pas als een overtreding dermate grensoverschrijdend is dat je dat als deelnemer niet hoeft te verwachten, heeft een schadeclaim kans van slagen. Vaak is er dan opzet in het spel. Zoals die keer toen bokser Mike Tyson een stuk van het oor van zijn tegenstander Evander Holyfield afbeet. Als Sven Kramer straks weer de verkeerde baan op wordt gestuurd, weten wij dus al dat hij met een claim geen poot, eh, schaats heeft om op te staan.
