Olympische vaandeldragers 1952 – 1984

Wie zijn de Nederlandse vlaggendragers door de jaren heen en wat zijn hun prestaties om met onze nationale driekleur onze olympische ploeg voor de wereld te mogen presenteren? Een overzicht van de jaren 1952 – 1984.

1952, Helsinki: Simon de Wit, chef d’équipe zeilen

Zeiler Simon de Wit is in Helsinki chef d’équipe voor Nederland op het onderdeel zeilen. Hij is de vaandeldrager voor het Nederlands olympisch team tijdens de openings- en de sluitingsceremonie. De Wit is als zeiler actief op de Spelen van Berlijn en haalt daar de 4e plaats. De Wit is in 1960 in Rome eveneens chef d’équipe op het onderdeel zeilen. In 1964 tijdens de Spelen in Tokio is De Wit het hoofd van de gehele Nederlandse olympische afvaardiging, chef de mission.

De Olympische Spelen van 1952

1960, Rome: Jan-Willem van Erven Dorens, hockeyer

Nederland boycot de Spelen van 1956 vanwege de inval van de Sovjet-Unie in Hongarije. In 1960 is Jan-Willem van Erven Dorens de vlaggendrager. Hij behaalt met het Nederlands team de 9e plaats. Van Erven Dorens scoort 6 van de 9 Nederlandse doelpunten. De atleet Eef Kamerbeek draagt de vlag tijdens de sluitingsceremonie.

De Olympische Spelen van 1960

1964, Tokio: Anton Geesink, judoka

Judoka Anton Geesink draagt tijdens de openingsceremonie in Tokio het rood wit blauw onder toeziend oog van de Japanse keizer Hirohito. De keuze voor Geesink als vlaggendrager is niet moeilijk te verklaren: voor het eerst is judo, een oosterse sport, onderdeel van de olympische disciplines. Zwaargewicht Geesink verduistert de Japanse zon als hij in de finale alle categorieën de Japanner Kaminaga weet te verslaan en zo het goud verovert. Het is de enige gouden medaille op het onderdeel judo die niet op naam staat van een Japanner.

Zwemster Ada Kok draagt de vlag tijdens de sluitingsceremonie. Zij weet tweemaal zilver in de wacht te slepen. In 1968 wint ze goud op het onderdeel vlinderslag.

De Olympische Spelen van 1964

1968, Mexico-Stad: Fred van Dorp, waterpoloër

Waarom Fred van Dorp is uitgekozen om de Nederlandse equipe met vlag het stadion in Mexico-Stad rond te leiden, is voor hem nog steeds niet helemaal bekend. “3 dagen voor het vertrek kreeg ik het te horen. Ik had mijn sporen verdiend, dat zal het wel geweest zijn,” zegt hij in een interview met het dagblad Trouw. Van Dorp doet voor de 3e maal mee aan de Spelen. De echte Nederlandse amateurs van het waterpoloteam zijn echter niet opgewassen tegen de staatsamateurs van het Oostblok. Op de 3 Spelen waaraan Van Dorp meedoet, wordt het team kansloos 7e of 8ste.

Van Dorp moet voorafgaand aan de ronde door het stadion ‘droog oefenen’. “Daar werd veel werk van gemaakt. Dat oefenen duurde wel 2,5 tot 3 uur,” herinnert hij zich in een interview met de NRC.

“Met de vlag loop je een rondje en dan naar de grasmat. Voor mij liep een meisje met het bord ‘Nederland’. Die wist precies of we links of rechts moesten. De vlag draag je met 2 handen, schuin voor je. Voor de ereloge, met voorname gasten en leden van het IOC, moet je de vlag laten zakken en je gezicht naar de loge draaien. De vlag is iets groter dan die aan de huizen. Kleine sporters moeten er ook mee kunnen lopen. Na het rondje, na 20 of 25 minuten, mag je de stok voor je neerzetten, op het gras.” Van Dorp draagt ook tijdens de sluitingsceremonie de vlag.

Fred van Dorp is vanaf 1976 scheidsrechter waterpolo op de Olympisch Spelen. Tot en met 1992 fluit hij op 5 verschillende Spelen. Het hoogtepunt als scheidsrechter maakt Van Dorp mee in Barcelona, 1992, als hij de finale fluit.

De Olympische Spelen van 1968

1972, München: Nico Spits, hockeyer

De Olympische Spelen van München zullen voor eeuwig zijn verbonden aan de moord op 11 Israëlische olympiërs door Palestijnse terroristen. “The Games must go on”, verklaart IOC-voorzitter Avery Brundage. De Spelen gaan door, maar een aantal olympiërs, onder wie Nederlanders, houdt het voor gezien.

Hockeyer Nico Spits draagt voor Nederland de vlag het stadion in. Hij doet tweemaal mee aan de Spelen: in Tokio behaalt hij met het team de 7e plek en in Duitsland verovert hij de 4e.

Tijdens de sluitingsceremonie zijn alle Nederlandse sporters al naar huis en draagt Eef Kamerbeek als waarnemer voor de 2e maal de Nederlandse vlag het stadion rond.

De Olympische Spelen van 1972

1976, Montreal: André Bolhuis, hockeyer

André Bolhuis is voor de 2e maal op een Olympische Spelen. De hockeyer draagt de Nederlandse vlag het stadion in Montreal binnen en loopt voor de Nederlandse equipe een rondje onder toeziend oog van de Britse koningin Elizabeth. Door de boycot van de Spelen in Moskou in 1980 is Bolhuis geen 3e Spelen gegund. Later verklaart hij spijt te hebben van de boycot. André Bolhuis is chef de mission van de Nederlandse ploeg in Barcelona 1992 en in Atlanta in 1996. Tevens is hij voormalig voorzitter van de sportkoepel NOC*NSF.

Waterpolokeeper Evert Kroon draagt de vlag tijdens de sluitingsceremonie. Hij is voor de 3e keer aanwezig op de Spelen. In Montreal haalt hij met het team de bronzen medaille.

De Olympische Spelen van 1976

1980, Moskou

Een boycot onder leiding van de VS zorgt ervoor dat maar 81 landen meedoen aan de Spelen. De Sovjet-Unie is het jaar ervoor Afghanistan binnengevallen. Nederland bepaalt dat de individuele bonden moeten beslissen over deelname. Een aantal bonden, waaronder de hockeybond, de turnbond en de ruiterbond besluiten thuis te blijven. Nederland boycot de openingsceremonie. Ook wappert de Nederlandse vlag er niet: bij succes wordt de Olympische vlag getoond.

1984, Los Angeles: Ton Buunk, waterpoloër

Dit keer is het de Sovjet-Unie die de Olympische Spelen boycot als antwoord op het verstek laten gaan van de Amerikanen en een aantal andere landen 4 jaar eerder. Voor waterpoloër Ton Buunk is het de 4e Olympische Spelen. Hoogtepunt is de 3e plaats in Montreal 1976. Daarom draagt hij de vlag tijdens de openingsceremonie die wordt afgenomen door president Ronald Reagan.

Discuswerpster Ria Stalman behaalt goud en mag tijdens de sluitingsceremonie de vlag dragen.

De Olympische Spelen van 1984

(Bron: NOC*NSF, Elsevier, Trouw, NRC Handelsblad, Omroep Brabant, Wikipedia.)

Bekijk ook de olympische vaandeldragers van de periode 1908 – 1948 en de periode 1988 – 2012.