De kopzorgen van Jan van Halst: ‘Het is het allemaal super waard geweest’
Jan van Halst maakt als voetballer en later als bestuurder een hoop mee in zijn carrière. Het geeft hem veel kopzorgen. Zelfs zo erg, dat hij binnen de lijnen zichzelf niet meer is. Maar mede dankzij de steun van zijn familie slaat hij zich door alle moeilijke periodes heen. “Mijn steun en toeverlaat. Echt fantastisch.”
Contracten met klasgenootjes
Als jongetje van 10 jaar wil Jan maar een ding: profvoetballer worden. Daar doet hij alles voor. Zoals? “Contracten afsluiten met klasgenootjes”, geeft Jan toe in Carrie op Vrijdag. Want Jan wil na schooltijd dolgraag voetballen en het komt wel eens voor dat hij op het veldje staat, maar zijn klasgenootjes nergens te vinden zijn. “Die zijn naar gitaar- of blokfluitles.”
Jan heeft daar in die tijd “geen enkel begrip voor” en denkt: ik moet ervoor zorgen dat daar mensen staan, anders kan ik niet voetballen. Zijn zakelijke instinct neemt het over. “Ik moet contractjes afsluiten. Dat ze verplicht beloven dat ze ’s middags komen voetballen.” Jan lacht terwijl hij deze herinnering ophaalt. “Maar eigenlijk schaam ik mij hier best wel voor.”
Tip van Van Hanegem
Uiteindelijk werpt het allemaal zijn vruchten af, want Jan wordt profvoetballer bij FC Utrecht. Toch merkt hij dat hij niet helemaal meekomt, dus wendt hij zich tot voetballegende Willem van Hanegem, die dan werkzaam is als assistent-trainer bij de club.
Jan stapt het kantoor in van Willem en vraagt of hij nog tips voor hem heeft, want zo lekker gaat het immers niet. “Dat beaamt hij ook meteen”, vertelt Jan. “En hij geeft mij de vrij confronterende tip dat ik andere spelers niet moet kopiëren.” Jan moet 2 dingen doen volgens Willem. “Als de tegenstander de bal heeft, veroveren die bal. Zodra je ‘m hebt, zo snel mogelijk afgeven aan iemand in het team die wel goed kan voetballen.”
Beste ballenafpakker
Het is hard advies, maar achteraf blijkt het een gouden tip te zijn. “Vanaf dat moment ben ik ballen gaan afpakken en inleveren. Ik heb zo 16 jaar betaald voetbal gespeeld en werd een van de beste ballenafpakkers van Nederland.”
Utrechts straatschoffie
Met volle overgave gaat Jan elke wedstrijd in. Hij doet er alles aan om te winnen en om de bal af te pakken. Daarin gaat het ver. Schoppen, slaan, spugen, schelden. Hij krijgt daardoor het imago van Utrechts straatschoffie, terwijl hij eigenlijk uit een net gezin uit Zeist komt. Jan zegt “met lichte schaamte” terug te kijken op die periode. “Het staat zo ver af van mijn karakter. Zo wil ik niet zijn. Zo ben ik niet. Maar als men dat wil, ga ik mij maar zo gedragen. Om aan die verwachtingen te voldoen.”
“Verschrikkelijk wat hij doet”, vertelt zijn vrouw Karin, die alle wedstrijden vanaf de tribune aanschouwt. “Op het veld zit dat in hem, maar thuis is hij heel rustig en heel lief. Dat is hij nu nog steeds.” Volgens Karin is Jan bezeten van voetbal. “Hij wil winnen, kosten wat kost.”
Brief voor zijn kinderen
Op een gegeven moment is Jan het zelf ook zat en gaat hij zelfhulpboeken lezen. Hij wil namelijk zijn gedrag veranderen. Het lezen motiveert hem ook om zelf te schrijven. Bijvoorbeeld elk jaar tijdens kerst, wanneer hij een brief schrijft aan zijn zoon en dochter. Want aan het eind van het jaar voelt Jan zich altijd een beetje schuldig. “Ik ben niet de meest attente man die er is. Een cadeau geven vind ik niks, dus ik schrijf ze een brief.”
Dat doet Jan dan altijd namens de kerstman, wat hij zelf een “laffe manier” vindt. In zijn brief blikt hij dan terug op het afgelopen jaar en schrijft: “weet wel dat Jan heel veel van je houdt”. Als de kinderen de brief dan voorlezen, komen er al snel tissues op tafel om de tranen de deppen.
Kampioen met Ajax
Die tranen vloeien later ook over zijn wangen als hij kampioen wordt met Ajax. In 1999 maakt Jan de overstap van FC Twente naar Ajax. In zijn laatste jaar bij de Amsterdammers, in 2002, staat de dan 33-jarige verdediger eindelijk met de kampioensschaal in zijn handen. Het is de eerste hoofdprijs in zijn loopbaan. “In de laatste minuut van de wedstrijd, dreigt iemand naar voren te gaan. Nou, die heb ik teruggestuurd”, zegt Jan. Want hij ziet het al gebeuren dat in de slotminuten het kampioenschap verspeeld wordt. Gelukkig voor Jan blijft zijn kompaan achterin staan en valt het de goede kant op voor Ajax. Jan staat met de tranen in zijn ogen op het veld. Eindelijk loon na werken. Eindelijk kampioen van Nederland.
Kopzorgen
In zijn tijd als bestuurder krijgt Jan te maken met meerdere bedreigingen. Hij voelt zich alles behalve veilig en slaapt zelfs met een knuppel onder zijn bed. De veiligheid van zijn gezin, geeft hem de meeste kopzorgen. Want ook zijn zoon wordt bedreigd, in de tijd dat Jan als bestuurder werkzaam is bij FC Twente. Hij moet zelfs onder politiebegeleiding naar zijn eindexamenfeest. “Dat gaat veel te ver”, zegt Karin.
Als Jan overal op terugblikt, erkent hij dat de kopzorgen het allemaal “super waard” zijn geweest. “Als je kopzorgen hebt en je zit er middenin, dan baal je ervan als een stekker. Maar als je later terugkijkt en je hebt ervan geleerd? Dan denk je wauw, wat een levensles is dit. Maar dat is pas achteraf en als het goed gaat.”
Deze uitzending terugkijken kan hier. Carrie op Vrijdag is elke vrijdag te zien om 19.00 uur op NPO 1.