Cisca Dresselhuys: ‘Hoge bloeddruk door controle’
Publicatiedatum: 5 oktober 2025
Eenmaal in de 4 maanden moet ik op medische controle bij praktijkondersteuner Liesbeth. Mijn huisarts vindt het genoeg me eenmaal per jaar te zien, voor het standaard controlewerk laat hij mij over aan Liesbeth.
Protocollen
Die houdt zich bezig met de suikerwaarden, bloeddruk, gewicht, hartslag en reflexen. Liesbeth is zeer gedreven, niets laat ze onbesproken en ongecontroleerd. Ze is best aardig, maar een vrouw van de protocollen en nieuwe richtlijnen. Zo waren onlangs mijn suikerwaarden weliswaar niet hoger dan de vorige keer, best goed eigenlijk, maar ja, er was een nieuwe richtlijn (die had ze voor het gemak aan de muur gehangen), dus misschien zou het toch goed zijn een extra pilletje te nemen. Daar moest ik zelf maar over beslissen. Hoezo, zelf beslissen? Iets is nodig of niet nodig, daar ga ik niet over, ik heb er tenslotte niet voor doorgeleerd.
Wegen? Nee!
Dan de volgende kwestie: hartslag controleren. Er valt een stilte van een halve minuut, waarin ze mijn pols voelt. De hartslag blijkt oké. Daarna de gevreesde vraag of ik me geregeld weeg. ’ Nee,’ zeg ik, want niets is zo ontmoedigend dan steeds maar op de weegschaal te staan en geen enkel verschil te zien met vorige keren, terwijl ik toch al een jaar niet meer snoep. Nog geen koekje of chocolaatje komt over mijn lippen. ‘Wilt u dan hier op de weegschaal?’ vraagt Liesbeth. ‘Nee’ zeg ik opeens ferm. Dat zint haar niet, maar ze laat het passeren.
Bloeddruk meten
Volgende punt: de bloeddruk meten. Daar zie ik altijd het meest tegenop, want ik lijd heel duidelijk aan het witte-jassen-syndroom. En hoewel Liesbeth geen witte jas, maar een gezellige trui draagt, ziet mijn bloeddruk geen verschil. Die gaat altijd met sprongen omhoog, zodra ik haar kamer binnenkom. En ja hoor, die is dus inderdaad te hoog.
Ik zeg, dat die thuis altijd lager is (heel af en toe meet ik hem namelijk zelf ). Dat wil ze best geloven, maar bewijs ervan is beter. Dus ze verwacht op korte termijn een mail met daarin de standen van een week lang meten, ’s ochtends en ’s avonds en steeds 2 keer na elkaar. Ditmaal laat ze het onder m’n voeten kriebelen met een veertje, waarmee ze m’n reflexen meet, achterwege.
Na 20 minuten sta ik weer buiten. Een stuk somberder en met een hogere bloeddruk dan toen ik ’s ochtends opstond. Hoogste tijd voor een Bossche Bol. En volgende keer maar gewoon een oxazepam innemen vóór m’n bezoek aan Liesbeth.
Cisca Dresselhuys begint haar journalistieke carrière bij het dagblad Trouw. Van 1981 tot 2008, als zij met pensioen gaat, is Cisca hoofdredacteur van het maandblad Opzij. Ze ontvangt diverse onderscheidingen waaronder de Mercur d’Or/LOF Prijs voor haar verdienste voor het tijdschriftenvak. Ook schrijft Cisca verschillende boeken, waaronder Drukker dan ooit Werken na je 65ste. Want van stilzitten na haar pensioen is geen sprake. Samen met Jan Slagter is zij te horen in de podcast De Geboden van Slagter en Dresselhuys en ze schrijft columns hier op MAX Vandaag.
(Foto: Shutterstock)
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Zo herkenbaar!! Diverse waarden die steeds omlaag bijgesteld worden en een bloeddruk die al stijgt bij het betreden van de praktijk. Dat de bloeddruk tegenwoordig alleen handmatig gecontroleerd wordt scheelt wel iets.
Het is net of ik het zelf geschreven heb, alles is zo herkenbaar! Zelfs het weigeren van het weegmoment! Ook dat heb ik gedaan. Ik heb wel de afspraak met de praktijkassistente om 1 x per jaar ,gedurende een half uur een (automatische )bloeddruk meting te laten doen in een aparte kamer zonder iemand erbij. Je ziet dan ook duidelijk de bloeddruk zakken bij mij.
Bij mij werd er ook een extra pilletje geadviseerd Forxiga 10 mgr. Goed voor de suiker,hart en nieren en…. het had de prettige bijwerking dat men er van afviel. Ik ben gestopt ,geen gram afgevallen en zonder dat medicijn voelde ik me toch prettiger.
Ik vind eerlijk gezegd dat een controle om de vier maanden bij deze instanties best veel tijd vergen. Ik ben van 1945 en houd mijn gezondheid goed zelf in de gaten. Met een betrouwbare bloeddrukmeter, weegschaal en een app voor het hartritme kun je thuis uitstekend zelf de belangrijkste waarden volgen. Thuismetingen geven bovendien vaak een realistischer beeld, zonder het zogenaamde wittejassensyndroom. Het lijkt mij dan ook zinvoller om mensen meer te stimuleren zelf te monitoren, in plaats van zo vaak een ondersteuner te moeten bezoeken.
Had precies hetzelfde! Omdat ik daarbij ook steeds slechter bij de praktijk kon komen door chronische ziekten en meerdere lichamelijke beperkingen ben ik hier mee gestopt. Er werd mij naast de rits medicatie die ik al heb steeds dringender en dwingender geadviseerd om een pilletje erbij te nemen. Ik houd nu zelf mijn bloeddruk bij (iedere 2 maanden en bij onrust), leef heel rustig en aangepast, probeer zo gezond mogelijk te eten en mijn bloeddruk is de laatste tijd stabiel en redelijk goed………….zonder dat pilletje extra
Breek me de bek niet open over richtlijnen: Huisartsen en specialisten hanteren andere richtlijnen. Ik heb gezegd: sodemieter op met je richtlijnen. OF zorg dat er een algemene richtlijn komt OF zorg dat er een op maat gemaakte richtlijn voor de individuele patiënt wordt gemaakt zodat hij/zij weet waar hij/zij aan toe is. Maar ik ben geen boksbal die heen en weer wordt geslingerd tussen die verschillende richtlijnen!
Inderdaad zo herkenbaar. Mijn praktijk ondersteunster is eigenlijk verpleegster met aanvullende opleidinkje(g). Ze werken met richtlijnen en zelf hebben ze naar mijn mening onvoldoende opleiding en roeien ze maar met de richtlijnen. Echt roeien maar.
Zover ik weet kijken ze maar 1x per jaar met een veertje onder je voeten en ook urine onderzoek is maar 1x per jaar. Iemand zou ze moeten vertellen dat ze b.v met voeding door moeten verwijzen naar de dieëtist en andere afwijkingen naar de huisarts.
Mij valt juist op dat de waarde van cholesterol steeds lager moet zijn! Bijna niet meer te halen ondanks gezond gewicht, gezond eten en voldoende bewegen! Maar de angst om bloeddruk te meten is weg sinds ik een bètablokker slik! Dit laatste betekent een prima bloeddruk!
Zooo herkenbaar!
Ik heb als DM patiënt een uitstekende bloedsuikerwaarde van 42. Dus de waarde van een gezond iemand. T
och wilde mij een diëtiste wijs maken dat mijn bloedsuiker gestegen was. Had zij aan mij de verkeerde.
Opstappen en wegwezen.
Zo ben ik ook de nodige keren door artsen gediscrimineerd wegens mijn overgewicht. Ooit iets gehoord van het Bassoon-gen?
Deze mensen hebben een 6 keer grotere kans op obesitas als volwassene en DM 2.
Het zorgt bij mij sinds jaren een toenemende frustratie.
In feite “moet” u niets, mevrouw Dresselhuys.
Als u moeite heeft met de geregelde bezoeken aan de praktijkondersteuner kunt u inderdaad beter de schaarse tijd van deze zorgverlener niet in beslag nemen en aan zelfzorg doen.
Ook eigenaardig: sommige ouderen brengen hun urine iedere week zonder medische noodzaak naar de praktijk voor “controle”……
Dit is een vorm van aandacht vragen die veel tijd en geld kost; ik begrijp echt niet dat huisartspraktijken hier in “mee” gaan.
Wat een heerlijke column! Ik sta ook nooit op een weegschaal en eet met veel plezier wel eens een Bossche bol! Lang leve het leven!