De ziekte van Pfeiffer
Pfeiffer is een infectie met keelpijn en koorts. De ziekte heerst altijd. Bijna iedereen krijgt dit virus een keer in zijn leven, vaak ook zonder klachten. Maar hoe hoger de leeftijd waarop u het krijgt, hoe meer last u er van heeft.
Kissing disease
Officieel heet de ziekte van Pfeiffer Mononucleosis infectiosa of klierkoorts. Emil Pfeiffer was een Duitse internist en kinderarts die de ziekte voor het eerst beschreef. De ziekte wordt veroorzaakt door het epstein-barr virus wat meestal in het speeksel zit. Omdat het virus ook door zoenen overgebracht wordt, wordt het ook wel ‘kissing disease’ genoemd.
Verschijnselen
De ziekte begint vaak met keelpijn, koorts en pijnlijk opgezette klieren voor en achter in de hals. Ook op andere plekken van het lichaam kunnen de klieren vergroot zijn. Er zijn geen medicijnen tegen de ziekte van Pfeiffer en er bestaat ook geen inenting tegen. Het beste is om de dagelijkse dingen zo veel mogelijk te blijven doen. Extra rusten helpt niet. U hoeft ook niet bang te zijn voor besmetting in het gezin. Het komt zelden voor dat meerdere gezinsleden het tegelijkertijd hebben. Meestal blijft het bij een keelontsteking, maar heel soms kunt u er weken tot maanden vermoeidheid aan overhouden. Dan is het een kwestie van uitzieken.
Dit onderwerp is besproken in Tijd voor MAX op 8 december 2015.
Geef een reactie
U moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Klopt het dat als je moe bent van pfeiffer en je gaat slapen. Dat er voor zorgt dat het sneller over gaat?
Helaas, dat helpt niet. Het heeft gewoon de tijd nodig en je kunt het beste maar gewoon je gang gaan.
Ted van Essen, huisarts
Ik heb mij wel een beetje geërgerd aan hoe Dokter Ted praatte over Pfeiffer. Alsof het een griepje is dat “even” over moet gaan. Het is jammer dat er zo over gesproken wordt, want dan lijkt het net alsof je je aanstelt als je het écht hebt en er ook écht last van hebt. Ik heb 2x Pfeiffer gehad. Ja, echt, 2x. Beide keren onderzocht en beide keren een duidelijke diagnose: niks keelpijn en wat opgezette klieren. Ik was volledig maar dan ook volledig uitgeput. En ik ben geen aansteller, geloof mij. Ik kon bijna niets meer. een trap oplopen was al bijna te veel. Ik heb een half jaar moeten herstellen. En rust helpt hierbij wel degelijk! Tevens is een vriend van mij met spoed opgenomen in het ziekenhuis n.a.v het niet tijdig onderkennen van Pfeiffer: zijn witte bloedlichaampjes hadden de boel bijna overgenomen in zijn lichaam, er waren bijna geen rode meer over. Op het randje van de dood. Een collega van mij is een jaar lang uit de roulatie geweest, een fervent sporter. Totaal uitgeput, langdurig. En vergeet ook niet dat je je hele leven last houdt van een zware Pfeiffer. Vaak nog moe zijn, veelal een te veel aan witte bloedlichampjes dat aanwezig blijft in het bloed. Ik vind dat er veel te weinig aandacht wordt besteed aan deze vaak niet gevaarlijke, maar wel heel vervelende en vaak ingrijpende ziekte. Nu kríjgt het een keer aandacht en dan wordt het volldig gebagetalisseerd. Met de opmerking “iedereen heeft het wel eens gehad” en dat mensen het niet eens gemerkt hebben slaat u wat mij betreft volledig de plank mis. Want het gaat nou juist om de mensen die het wél hebben gemerkt, en hoe! Wat mij betreft écht een gemiste kans.
Zoals bij vrijwel elke ziekte is er een grote spreading in de ernst. Het varieert van helemaal niet ziek ervan worden tot zo beroerd zijn als u beschrijft. Gelukkig komt dat zelden voor.
Ted van Essen, huisarts
Onze huisarts zegt dat ik als ik moe ben wel moet gaan rusten.
Als het niet anders kan, is rusten een optie. Maar je wordt er niet eerder beter door.
Ted van Essen, huisarts
Ik was 11 jaar toen de symptomen van pfeiffer zich presenteerden, samen met ernstige bloedarmoede. Ik was een topturnster en leefde heel gezond en trainde 20 uur per week. Uit bloedonderzoek werd een virus gevonden maar niet geidentificeerd. Ik was 4 maanden doodmoe, overschrijven van een A4 tje van klasgenoten was voldoende om weer uren te slapen. Na die periode ging mijn hoofd scheef staan… Langzaam progressieve torticollis waar ik op mijn 18 pas aan geopereerd ben. Inmiddels weet ik dat ik de ziekte van Grisel had. Heel zeldzaam en geen arts die weet wat het is. De gevolgen zijn levenslang. Ik vind het gevaarlijk als artsen dit soort symptomen baggetaliseren en afdoen als een soort langer durende griep. Gedegen onderzoek en het serieus nemen van klachten van patienten blijft van het grootste belang. Had mij een hoop ellende bespaard. Als Fysiotherapeut kom ik dit helaas veel vaker tegen.
Dat is gelukkig een heel zeldzame complicatie van een keelontsteking. Ik heb dat in mijn praktijk nog nooit meegemaakt. Als dokter hoop je natuurlijk dat je alert blijft op dit soort ernstige gevolgen. Ik weet echter niet of een eerdere diagnose dat had kunnen voorkomen.
Ted van Essen, huisarts
hoe lang duurt pfeiffer gemiddeld? en wanneer stoppen de zwellingen?
Helaas, dat helpt niet. Het heeft gewoon de tijd nodig en je kunt het beste maar gewoon je gang gaan.
Ted van Essen, huisarts
Wat een ongelofelijke onzin. Wel eens van uitputting gehoord.
Nog nooit van een chronische Pfeiffer gehoord.