Jan (55 jaar)

Mijn naam is Jan en ik lijd al jaren aan ondergewicht. Dat ik hier mijn verhaal schrijf is omdat ik mij kwaad maak over het feit dat er op radio en televisie en in verschillende (dames-)bladen vooral aandacht wordt besteed aan het onderwerp afvallen, maar dat er nooit eens aandacht is voor ondervoeding.

Ondervoeding komt niet alleen voor bij ouderen of mensen die ernstig ziek zijn, maar ook bij gezonde mensen. Als je een pubermeisje bent heet het al snel anorexia, maar ondervoeding kan veel meer oorzaken hebben. Er wordt echter maar bar weinig over geschreven of gesproken. Het is hoog tijd dat hier eens verandering in komt. Het doet mij deugd dat MAX de tanden in ondervoeding zet!

Zo’n 12 jaar geleden heb ik zo iets dergelijks ook meegemaakt, ik had last van ondergewicht en daarvoor ben ik in behandeling gegaan. Ik ben toen uitgebreid onderzocht, maar mijn ondergewicht kwam niet voort uit een lichamelijk gebrek. Via mijn huisarts en specialist kwam ik bij een diëtiste terecht. Zij gaf mij een heel scala aan eetproducten op die ik moest eten om aan te komen. Slagroom, volle kwark, vette kaas, chips, worst en nog veel meer. Maar dat is een mens na een paar maanden ook spuugzat.

Uiteindelijk bleek het resultaat niet optimaal en kreeg ik bijvoeding in de vorm van een mierzoet drankje. Uiteindelijk kwam ik geleidelijk aan weer op een ‘normaal’ gewicht. Net boven de BMI-grens voor mij op dat moment. Maar mijn zorgverzekeraar wilde het niet meer vergoeden, ook niet na brieven van mijn arts en diëtiste. Aangezien één en ander nogal een aanslag was op mijn uitkering was ik noodgedwongen om met de bijvoeding te stoppen.

Nu zit ik weer ver onder het gezonde BMI. Ik ben naar mijn huisarts gegaan en heb mijn verhaal gedaan. Mijn bloed is onderzocht en alles is oké, naar zijn zeggen komt mijn ondergewicht voort uit een depressie. Ik moest dus naar een psycholoog. Daar heb ik mijn verhaal gedaan en ook duidelijk gemaakt dat mijn depressie voor mijn gevoel voortkomt uit het feit dat ik ondergewicht heb en niet andersom.

Wat wel een vervelende bijkomende zaak is dat ik mij wel ga onttrekken aan mijn omgeving. Want iedere keer maar moeten aanhoren dat je er zo slecht uitziet, of vragen moeten aanhoren of je niet ernstig ziek bent is echt niet prettig om mee te maken. Ook de parate fitheid wordt minder en ik ben sneller vermoeid.

Omdat ik echt weer terug moet naar een gezond gewicht heb ik opnieuw contact opgenomen met mijn zorgverzekeraar om te vragen hoe het momenteel zit met de vergoeding van bijvoeding. Ik blijk die zonder bijbetaling (m.u.v. het eigen risico ) te kunnen krijgen op het verzoek van mijn huisarts.

Ik kan een ieder zeggen dat als je lichamelijk niets mankeert je je geen psycholoog moet laten aanpraten door een huisarts. Doe net als ik en controleer bij de zorgverzekeraar of bijvoeding vergoed wordt en als dat blijkt, geef dat dan te kennen aan jouw huisarts. Ik ga dat ook doen. Laat je niet wegsturen met: het zit tussen je oren.

Het enige wat ik wil is weer 58-60 kg wegen, zonder bakken kwark, chips en dergelijke weg te kauwen en weer gewoon zonder schaamte over de straat kunnen lopen. Tevens hoop ik hiermee dat mensen die in dezelfde situatie zitten, erkenning krijgen voor dit probleem.